Datum:            16 mei 2012

Mevrouw Wiegman-van Meppelen Scheppink (ChristenUnie):

Voorzitter. Ik heb nog een aantal vragen aan de staatssecretaris over zijn oplossing voor de Hedwigepolder. Ik vraag mij nog steeds af waarvoor deze variant precies een oplossing is. Wat worden de Zeeuwen hier wijzer van? Ik krijg veel reacties uit Zeeland dat men ervaart van de regen in de drup te zijn beland. Er sneuvelt nu niet één stuk land maar er sneuvelen er drie. Waarom is deze variant beter dan de volledige ontpoldering van de Hedwigepolder?

De noodzaak om met de nieuwe ontpolderingsvariant te komen was vooral uit politieke nood geboren, zeg ik, terwijl ik daarbij indringend naar de CDA-bankjes kijk. Wat is de visie van de staatssecretaris hierop na de val van het kabinet?

Ik vroeg in de eerste termijn naar de afspraken met Zeeland Seaports. Wat is dat bedrijf precies toegezegd aan ondersteuning en wat zijn daarvan de kosten? Seaports eist zwart op wit juridische garanties voor het natuurherstel.

Ook is mij onduidelijk of alle gebiedsaanpassingen goed en degelijk zijn ingeraamd. Er ontbreekt bovendien nog altijd een degelijke risicoanalyse van de mogelijke overschrijdingskosten. Al met al houden wij grote vragen. De ChristenUnie is er niet van overtuigd dat de nieuwe variant binnen de toch al stevige meerkosten van 70 mln. kan blijven.

Aan dit hele debat houdt de fractie van de ChristenUnie een naar smaakje over. Dit was het traject van valse hoop. Wij zitten hier niet om het gezicht van een staatssecretaris te redden of om het gezicht van een CDA-Kamerlid te redden. De Zeeuwse polders kunnen wij niet meer redden. Er gaat hoe dan ook een polder onder water in Zeeland, punt. Het kan niet anders. Dat wisten wij met elkaar drie jaar geleden ook al. De variant-Bleker voldoet simpelweg niet aan de eisen die je daaraan uit een oogpunt van financiële soliditeit en betaalbaarheid moet stellen.

Volgens mij rest er niets anders dan terug te vallen op de conclusies van oud-minister Verburg uit 2009: het kan niet anders. Met pijn over het onder water zetten van een polder, met pijn over het politieke schaakspel van de staatssecretaris en de coalitie en met pijn over de deuk in het vertrouwen van een Zeeuw in de politiek. Dat is de reden dat ik de motie van mevrouw Van Veldhoven heb meeondertekend.

Tot slot. Zojuist vroeg de heer Koppejan aan mij om de keuzes van de ChristenUnie, maar ik kan hier vandaag zeggen dat ik het langzamerhand zat ben om mij steeds maar weer naar het gedraai en gedoe van het CDA te voegen. Het is minister Peijs geweest die met het voorstel van verdagen kwam. Het is minister Verburg geweest die zei: ik kan niet anders, ik kom tot deze slotconclusie. Dan komt er een variant-Bleker die minstens 70 mln. meer kost, en ook nog weer een motie van het Kamerlid Koppejan.

De voorzitter:

U gaat nu echt ver buiten uw spreektijd. Nog één zin.

Mevrouw Wiegman-van Meppelen Scheppink (ChristenUnie):

Dit geeft geen duidelijkheid. Op die duidelijkheid zitten de Zeeuwen te wachten.

Voor meer informatie: www.tweedekamer.nl.