Opeens is de ChristenUnie in beeld. In beeld voor regeringsdeelname. CDA, VVD en ChristenUnie hebben samen 75 zetels, precies de helft van het aantal kamerzetels. Dat is geen meerderheid, maar ook geen minderheid. Met gedoogsteun of deelname van een andere partij, de SGP bijvoorbeeld, is er wel een meerderheid in de Kamer.

Deze en vorige week werd duidelijk dat een coalitie met de ChristenUnie een serieus te overwegen mogelijkheid is, naast de mogelijkheid van een combinatie met D66. Een combinatie met de LPF lijkt op dit moment buiten beeld. Dat is een hele verandering na al die weken van wachten wanneer CDA en PvdA er eindelijk samen uit zouden zijn.

Voor ons als Kamerleden van de ChristenUnie is de eerste vraag of wij eventueel bereid zouden zijn om aan een CDA/VVD regering deel te nemen. Een antwoord op die vraag is niet zo gemakkelijk te geven, het hangt er vooral van af wat wij van onze standpunten kunnen verwezenlijken in een nieuw regeerakkoord. De eerste fractievergaderingen gaan dan ook over deze zaken: Wat zou de inzet moeten zijn bij eventuele onderhandelingen? Het is duidelijk dat wij veel voor lief zullen moeten nemen in een coalitie met het CDA en de VVD, willen wij dat?
De uitkomst van de gesprekken is dat we in ieder geval heel serieus met de informateurs in gesprek zullen gaan. Weglopen voor verantwoordelijkheid is niet onze stijl.

In de media lijkt de ChristenUnie minder in beeld. De meeste aandacht gaat uit naar D66 als mogelijke coalitiepartner. De kleine christelijke partijen zullen immers vanwege hun ethische standpunten nooit in een kabinet terechtkomen, wordt hier en daar nog in een tussenzinnetje opgemerkt. Ik lees het met enige verbazing. Natuurlijk heeft mijn partij stevige standpunten over de opheffing van het bordeelverbod of over de manier waarop wij met abortus omgaan in Nederland, maar dat is bepaald niet het enige waar we ons druk over maken. Ook een goed sociaal beleid, een humaan asielbeleid en aandacht voor het milieu zijn belangrijke pijlers van onze politiek.

Van al deze idealen zien wij natuurlijk het liefst zoveel mogelijk gerealiseerd. Maar tegelijk is het duidelijk dat een formatie een zaak van geven en nemen is. Het zal moeten blijken of wij in een coalitie met VVD en CDA dingen kunnen bereiken die de zorgzame samenleving die ons voor ogen staat, dichterbij brengt.

Tegelijk zullen wij moeten afwachten of de ‘grote partijen’ met ons verder willen of met D66 of uiteindelijk toch met de LPF.

De komende tijd zal in ieder geval druk zijn. Het werk in de kamer gaat door maar van de medewerkers en kamerleden wordt extra inspanning gevraagd om de formatiegesprekken voor te bereiden. Wat dat betreft komt het goed uit dat komende week reces is, de Kamer vergadert dan niet. Dat geeft wat lucht.