Deze weekblog is ook gepubliceerd op de website van dagblad Trouw

Voor Sederot geen bevrijdingsdag vandaag, zo ook niet voor de Palestijnse burgerbevolking in de Gaza die te lijden heeft onder het regime van de Hamas.
Een juf van een basisschool betoont haar medeleven met onze koningin en de aanslag op Koninginnedag. ,,We kennen het gevoel'', voegt ze er in één adem aan toe. Bijna op elke hoek van de straat staat een bunker om in te schuilen. Als het alarm afgaat hebben ze 15 seconden om te schuilen. In elk nieuw huis wordt een schuilkelder gebouwd, zelfs het theater bevindt zich in een raketbestendige ruimte. Sinds 2001 zijn er 8.400 raketten afgevuurd vanuit de Gaza op Israel. Soms 50 op een dag in Sederot. Ook hier waren er goede contacten met de Gaza tot de tweede intifada uitbrak. Daarna begonnen de raketbeschietingen. Na de ontruiming van de Gaza in 2005, was het drie maanden stil, maar daarna begon het weer en na de overname van de Hamas verhevigden de aanvallen. Een vertegenwoordiger van Sederot vraagt zich af waarom de wereld weer zwijgt over de wekelijkse raketaanvallen, terwijl de VN een rapport opstelt over de mogelijke mensenrechtenschendingen van Israëlische soldaten tijdens de Gazaoorlog.
Later op de dag spreek ik een Arabische Israëliër en eveneens christenen. Daar hoor ik van de problemen die zij ondervinden in Israel. Omdat zij niet het leger ingaan, lopen ze allerlei voorrechten mis, zoals collegegeld voor de universiteit en gratis openbaar vervoer. En bij veel vacatures staat als voorwaarde genoemd het vervuld hebben van de dienstplicht. Daardoor lopen ze bij voorbaat veel banen mis. Ook worden Arabische dorpen soms onderbedeeld als het gaat om gezondheidszorg. Maar, zo geeft hij toe, de voorzieningen zijn soms ook beperkt omdat veel Arabieren geen geld betalen voor water, elektriciteitsgebruik of riolering. Het grootste probleem voor hen nu is dat de nieuwe regering Netanjahu van hen vraagt in te stemmen met Israel als joodse staat.
Later op de dag spreken we in Jeruzalem over de status van Jeruzalem, het Oslo-proces en de nieuwe koers van de regering. Het wordt me duidelijk dat er vooral ingezet gaat worden op betere economische samenwerking met de buurlanden en het zuiveren van het haatzaaiende onderwijs aan de Arabieren en Palestijnen. Verder blijft de aandacht uitgaan naar de bedreiging van Iran en het tegengaan van wapensmokkel naar de Gaza. Kortom enorme problemen en weinig vooruitzicht op stabiliteit de komende jaren. Eens kijken of de komende dagen nog lichtpuntjes te ontdekken zijn.