Verschenen in Pleidooi, februari 2002

Kort geleden had ik het genoegen met een kandidaat Kamerlid van Leefbaar Nederland in een televisie-programma te zitten. ‘Het moet anders, het kan anders’, luidt de wervende slogan waarmee Leefbaar Nederland de kiezers aan zich probeert te binden. Ik ben de desbetreffende kandidaat (een bijna gepensioneerde, gefrusteerde D66-er) bijgevallen in de stelling dat er na de verkiezingen iets moet veranderen. Twee perioden paars is ook ons meer dan genoeg. Ik heb hem wel de vraag gesteld op welke wijze Leefbaar Nederland denkt dat het anders kan. Een epistel dat voor verkiezingsprogramma moet doorgaan, geeft namelijk op deze vraag nauwelijks een antwoord. Neem de paragraaf over onderwijs. ‘De regelgeving vanuit het ministerie moet sterk teruggebracht worden’, zo lezen we. Daarnaast lezen we iets over kleinschaligheid in het onderwijs en over computerles en –praktijk in het onderwijs. Voor een deel lopend beleid. Geen opzienbarende inzichten dus. Of het moet het laatste programmapuntje zijn: ‘de vele onderwijskrachten die in de WAO zitten, worden parttime of met speciale opdrachten zoals computerbijles, weer ingezet om het tekort aan personeel op te lossen’. Tja, zo lossen we het WAO-probleem wel op. Meer wijsheid kunnen we van Leefbaar Nederland over onderwijs noch niet verwachten. We zijn een jonge partij, gaf het kandidaat Kamerlid aan, en moeten nog wat verder studeren. Niet rijp voor de verkiezingen, is mijn conclusie. Ik hoop dat deze kiezers dat inzicht ook gegeven is. En mocht u persoonlijk nog een stemadvies nodig hebben, dan kunt u via de mail contact met me opnemen: a.slob@tk.parlement.nl. At your service, zullen we maar zeggen.

Arie Slob