Met deze oproep spreekt de Amerikaanse ambassadeur ook Nederland aan op haar verantwoordelijkheid. Maar het Nederland dat zich in het begin van de NAVO-operatie onderscheidend positioneerde door onder andere enkele provinciale reconstructieteams neer te zetten en de verantwoordelijkheid over Uruzgan op zich te nemen, is nu terughoudender. De Nederlandse politiek is op dit moment zelfs zo terughoudend dat het mandaat voor de politietrainingsmissie in Kunduz zeer marginaal is en de door Rutte gewenste uitbreiding hiervan niet eens op een meerderheid kan rekenen.

Ook andere NAVO-landen beginnen een beetje ‘Afghanistan-moe’ te raken na jarenlang financieel en militair bijgedragen te hebben. Amerika is daarom bezorgd over de steun op de lange termijn en roept haar bondgenoten terecht op zich langdurig in te zetten.

Juist nu de Taliban de afgelopen tien jaar zware klappen heeft gekregen moeten de westerse bondgenoten doorzetten in de wederopbouw van het zo zwaar getroffen land. Het land heeft dringend behoefte aan een sterke en betrouwbare politiemacht en rechtstaat. Twee zaken die niet voor 2014 verwezenlijkt zijn.

Vorig jaar stelden de Jonge Democraten (D66), Dwars (GroenLinks) en PerspectieF, ChristenUnie-jongeren al in een gezamenlijk artikel dat Nederland zich ook ná 2014 moet blijven inzetten voor Afghanistan. Het mag niet gebeuren dat fundamentalisten straks vrij spel krijgen, waarmee de door ons opgeleide agenten weer in de handen van de Taliban vallen en de fragile rechtstaat omvalt. Iedereen heeft het recht om in vrijheid te leven. Juist daarom verdient Afghanistan onze langdurige betrokkenheid, zowel militair als financieel. Ook na 2014!

Deze column verscheen op dinsdag 27 maart 2012 in het Friesch Dagblad. Robert Heij schrijft hier maandelijks een vaste column.