door Pieter van der Woerd.

Het plan was om gezamenlijk met de internationale trein van 7:55 uur(!!!) af te reizen naar Brussel. Voor iedereen betekende dit dat we al vroeg uit de veren moesten. Een aantal was zelfs de vorige avond vertrokken om enigszins in de buurt van Rotterdam te zijn en zo toch nog een beetje nachtrust te pakken. Na een voorspoedige reis van zo'n 2,5 uur waren we tegen half elf op de plaats van bestemming.

Als eerste stond er een bezoek aan de Europese Commissie op het programma. Meteen al bij binnenkomst maakten we kennis met veiligheidsmaatregelen. Direct was duidelijk waarom. Eurocommissaris van onderwijs, cultuur, meertaligheid en jeugdzaken, mevrouw Androulla Vassiliou, betrad het gebouw voor een bijeenkomst. Eenmaal door de detectiepoortjes werden we ontvangen door een Vlaamse voorlichter. Aan de hand van een PowerPoint presentatie schetste hij ons een beeld van de geschiedenis en structuur van de Europese instanties en de besluitvorming. Allerhande onderwerpen kwamen aan bod. De Griekse situatie, de toetreding van Kroatië, waarom Zwitserland zich afzijdig blijft houden en op welke gebieden Europese regelgeving heeft gezorgd voor verbeteringen. Ook vertelde de voorlichter ons iets over de gevolgen van de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon. Even na twaalven verlieten we, volledig bijgepraat over de Europese Unie het gebouw. Het was tijd voor een welverdiende lunch.

Buiten het gebouw stond ChristenUnie-fractiemedewerker Maurits van Stuijvenberg ons al op te wachten. Hij had onze 'backstage-kaartjes' voor het Europees Parlement en ging ons voor richting de lunch. Ook bij de ingang van het Europees Parlement konden we rekenen op een controle en detectiepoortjes. Na een flinke wandeling door het gebouw, dat af en toe wel iets weg had van een groot doolhof kwamen we aan op de 'lunchlocatie'. Een grote vergaderzaal met vorstelijke bureaustoelen was onze uitvalsbasis. Onze gastheer hier was ChristenUnie-Europarlementariër Peter van Dalen. Tijdens de lunch, die op zijn zachtst gezegd 'geweldig' was, vertelde hij ons over zijn werk als Europarlementariër, zijn rol binnen de ECR-fractie, zijn passie voor India en de beste oplossing voor het Griekse probleem. We werden 'ingewijd' in het ietwat complexe systeem van Europese fracties en commissievergaderingen.

Inmiddels was ook Tjeerd Olie, tevens CU-fractiemedewerker, gearriveerd en was het tijd om het gebouw aan een nadere inspectie te onderwerpen. In twee groepen kregen we de een rondleiding langs een aantal belangrijke plekken. Zo bezochten we de VIP-ingang (bekend van TV), namen we een kijkje op de publieke tribune van de plenaire vergaderzaal en waanden we ons in het walhalla van de Europese journalistiek, het perscentrum. Natuurlijk kon een bezoek aan een commissievergadering niet ontbreken. De vergadering was niet erg druk bezocht wat ons de gelegenheid gaf plaats te nemen op zetels die normaal gesproken bedoeld zijn voor medewerkers. Dat Europese samenwerking functioneert bij de gratie van tolken werd ons meer dan duidelijk. Dat het leven van een Europarlementariër niet altijd over rozen gaat, bleek wel toen we de monotone, weinig bezielende stem van de tolk Nederlands hoorden. Maar goed, ook dat hoort bij het werk.

Eenmaal weer buiten was het tijd voor een kort bezoek aan de fraaie stad Brussel. Waar enkelen de behoefte voelden enkele kerkgebouwen van binnen te bekijken en cultuur op te snuiven, verkoos de meerderheid een terrasje in de zon. Tegen zessen was het tijd voor het diner. Onder het genot van een heerlijke maaltijd en een goed glas wijn werd er nagepraat over de belevenissen van de afgelopen dag.

Het slot van de dag kreeg nog een bijzonder tintje. Vanuit Leuven was Christiaan Mensinga per rolstoel onderweg naar het Europees Parlement. Hij rolde in enkele etappes van Amsterdam naar Brussel om zo geld in te zamelen voor weduwen en wezen in Kosovo. Nadat vier jaar geleden zijn eerste poging was mislukt –hij verdwaalde-, liep het deze keer beter af. Samen met een cameraploeg van de EO kwam hij over de eindstreep, waar zijn ouders en broer hem vol trots stonden op te wachten. De groep PerspectieF'ers vormde samen met Peter van Dalen een erehaag om deze sportheld te onthalen.

Al met al was het een intensieve, leerzame maar vooral erg gezellige dag.

Mocht je ook een keer mee willen gaan met een excursie? Houd dan de PerspectieF-site in de gaten!