Nederlanders denken graag in hokjes. Hoe blij we misschien ook zijn dat de verzuiling definitief de geschiedenisboeken in is verdwenen, we houden ervan om mensen een etiket op te plakken: ‘ow, dat is er zo één’. Groot voordeel is dat je dan tenminste weet wat je aan iemand hebt. Maar het wordt lastig als iemand zich anders gaat gedragen dan waar zijn opgeplakte etiket in voorzag.

In medialand kan men vaak goed etiketteren. Veelvuldig worden politieke partijen in een hokje geplaatst en worden partijen die tegenover elkaar staan tegen elkaar uitgespeeld. Maar is er nog wel ruimte voor het grijze tussengebied, het gebied waarin partijen elkaar wel kunnen vinden? Dit zichtbaar maken kan de burger het gevoel geven dat de door hen gekozen partijen samen werken aan Nederlands toekomst, en niet alleen bezig zijn voor eigen gewin. Het heeft een samenbindend effect en laat de echte schoonheid zien van samen leven.

Op een grijze ondergrond, gedijt het politieke spel erg goed en kan je regelmatig genieten van de manier waarop nieuwe wetten in overgrote meerderheid worden aangenomen. Kortom: wat meer grijze nuance graag!

Deze column is geschreven door Robert Heij (voorzitter PerspectieF) en verscheen op 18 januari 2011 in het Friesch Dagblad.