Redacteur: Gerard Saurwalt

‘One two three four, one two three four five six, one two three four five six seven eight’ Deze zinnen, op melodie gezet door Philip Glass, galmen de laatste tijd door het hoofd van de Delftse student Nathan Kramer. Hij is 21 jaar, volgt de Master Management in the Built Environment aan de Technische Universiteit Delft. De zinnen komen uit de opera Einstein on the Beach, een opera met voornamelijk elektronische begeleiding. Dat Kramer muzikaal is blijkt onder meer uit het feit dat hij in lang vervlogen tijden trompet heeft gespeeld en momenteel zelf muziek maakt op piano, gitaar en synthesizer. Als zijn politieke carrière onverhoopt misloopt kunnen we hem ongetwijfeld als producer tegenkomen, maar zo ver is het gelukkig nog lang niet.

Voor Perspectief heeft hij eerder ook al zijn dienst bewezen door actief deel te worden van de werkgroep innovatieve woonvormen en daar een rapport te hebben afgeleverd.

Je solliciteert voor de functie Politiek, waarom wil je dat gaan doen? 

“Dat is wel grappig, want ik had gesolliciteerd voor de functie Opleiding, maar naarmate het gesprek vorderde bleek dat politiek me eigenlijk meer ligt. Ik denk dat het een soort bescheidenheid was vanuit mezelf dat ik daar niet direct aan dacht. Het gaat echt over het denken over de toekomst van Perspectief en de ChristenUnie waarbij je meer achter de schermen actief bent, het heeft echt een mooie diepgang en een lading.”

Welke politieke bagage draag je bij je?

“Ik ben al heel lang politiek geïnteresseerd en vanaf mijn 15e ben ik begonnen met een politieke zoektocht, waardoor ik eerst even bij Dwars terecht kwam. Daar wilde ik uiteindelijk niet langer bij blijven, dus ging ik verder op zoek. Mijn politiek engagement komt voor een groot gedeelte voort uit mijn periode op speciaal onderwijs. Daar heb ik twee jaar op gezeten en de conclusie was dat er heel veel scheef zit en dat het beter moet. Toen is ook het besef ingedaald dat politiek wel degelijk inhoud heeft in plaats van dat het alleen maar theater is. Zo is de fascinatie eigenlijk ontstaan. De zaken die besproken en beslist worden in Den Haag komen uiteindelijk toch terug in de maatschappij.”

Misschien een persoonlijke vraag, maar waarom ben je op speciaal onderwijs terecht gekomen?

“Het viel eigenlijk samen met het decentraliseren van het Persoonsgebonden Budget (PGB), dat leidde ertoe dat ik heel weinig begeleiding kon krijgen. Gemeenten werden namelijk verantwoordelijk voor de zorg en dat kon ertoe leiden dat een kleine gemeente met weinig budget veel minder zorg kon bieden dan een grotere buurgemeente met een groter budget. Alles ging mis door die decentralisatie en de begeleiding viel weg. Als oplossing ben ik toen naar speciaal onderwijs gegaan. Ik kan alleen maar zeggen dat ik enorm veel respect heb voor de docenten. Dat is een maatschappelijke opgave die bijna totaal uit het oog is verloren. Het raakte me dat het beleid was met gevolgen en niet enkel gepraat in Den Haag. Dat heeft me wel echt de politiek ingeleid. Je kan soms vergeten dat politiek daadwerkelijk consequenties draagt.”

Welke consequenties zou jij dan wel willen dragen?

“Ik wil wel de consequentie dragen van een eerlijke samenleving waar recht wordt gedaan, waar wordt geluisterd en waar begrip is voor elkaar, zodat men weet van elkaar wat er speelt en waar men elkaar ziet als broeder en zuster en niet als een soort consument. 

Het gesprek gaat ook over de studiekeuze van Bouwkunde en architectuur. Daar is Nathan onophoudelijk enthousiast over, wegens de verschillende lagen van de maatschappij die samenkomen in één product en alle politieke en ideologische keuzes die daarbij komen kijken.”

Hoe komt het dat je zo enthousiast bent over architectuur?

“Nadat ik mijn profiel had gekozen ben ik de alle universiteiten afgegaan en ik kwam uiteindelijk tot de conclusie dat de bouwkunde iets is waar alle fronten samenkomen: kunst, politiek, techniek maar ook het maatschappelijke aspect. De connectie tussen het maatschappelijke en het concrete product laat zien hoe we als mensen een maatschappij willen vormen sprak me enorm aan. Daarom ben ik het gaan doen en ik heb er geen dag spijt van.”

Wat wil je bereiken voor Perspectief als Bestuurslid Politiek? 

“Ik hoop dat wanneer men lid wordt van Perspectief, men zich kan ontplooien in het christelijk-sociale gedachtegoed en zich daar een eigen weg in kan vinden. Het gesprek moet ook gaande blijven, niet alleen in de appgroep, maar juist ook daarbuiten bijvoorbeeld discussieavonden met bijvoorbeeld verschillende instanties erbij. Als laatste concrete punt wil ik voortbouwen op initiatieven als Coalitie-Y en laten zien dat we ons als christenen in de wereld inzetten. Aan het einde van de dag zal ik blij zijn als men weet waar wij als jonge christenen voor staan en dat men weet dat we kritisch en mondig kunnen zijn, maar dat we tegelijkertijd ook kunnen luisteren en dat onze stem gehoord en begrepen wordt.”

Heb je nog een leestip en een luistertip?

Ja: Het boek van Rachel Held Evans: “Searching for Sunday”, dat gaat over kerk zijn in de 21e eeuw. Het boek “Bullshit jobs” van David Graeber is ook interessant en als laatste: “Zo hadden we het niet bedoeld” van Jesse Frederik over de toeslagenaffaire. Kortom: er is nog genoeg te lezen.

Qua muziek is Music for 18 Musicians van Steve Reich altijd een aanrader en anders het album Illinois(e) van Sufjan Stevens.