Dankjewel dat je elke keer weer zorgt dat je broertje in zijn rolstoel de tv toch goed kan zien. Merci voor die keren dat je leuke weekenden meet je studentenvereniging afzegt, zodat je vader ontlast is en niet alles zelf hoeft te doen.

Deze week is het de week van de jonge mantelzorger. Waar mantelzorgers vaak het beeld oproepen van de oudere man of vrouw die voor zijn of haar partner of ouder zorgt, is er ook een groep mantelzorgers waar dit niet voor geldt. Één op de vier jongeren is mantelzorger, zij zorgen op welke manier dan ook voor een naaste met chronische ziekte of beperking. Een zorgtaak die vaak nooit expliciet van ze gevraagd is, maar die ze gewoon uitvoeren omdat het erbij hoort. Taken die misschien ook niet altijd herkent worden als zijnde van een mantelzorger. En waar vaak ook weinig waardering voor is vanuit de omgeving. Deze jonge mantelzorgers lopen vaker tegen problemen aan dan dat wij als maatschappij door hebben. Beperkte ruimte voor flexibiliteit op school of studie, onbegrip bij vrienden, weinig vrije tijd; zaken die vaak niet zichtbaar zijn voor mensen in de omgeving.

We hoeven deze jongen mensen niet als helden te gaan vereren, dat willen ze ook helemaal niet, maar laten we wel naast ze gaan staan. Dat begint allereerst met het herkennen van deze mantelzorgers: kijk eens om je heen, want ze zijn ook in jouw vrienden- en kennissenkring. Laten we als maatschappij meer ruimte geven voor deze taken, want wat hebben we ze hard nodig. Geef ruimte waar nodig, bied een luisterend oor.

Voor de politiek ligt hier ook nog een taak: maak flexibel studeren beter mogelijk voor mantelzorgers, dit is namelijk ook een vorm van topsport; investeer in organisaties die jonge mantelzorgers kunnen begeleiden en zorg ook dat deze laagdrempelig bereikbaar zijn.

Jonge mantelzorgers: wij als PerspectieF willen jullie zien en waarderen alle inzet en liefde die jullie in je naaste steken. Dank voor jullie werk!

Werkgroep Zorg