De Israël-Palestina-avond is een geslaagde en informatieve avond geweest en een aanrader voor allen die hem willen terugkijken. Raoul Heertje nam ons aan de hand van zijn ervaringen en stukjes van zijn documentaire mee op reis door Israël en Palestijnse gebieden.

We worden meegenomen met twee Palestijnse dames die langs een dorpje gaan waar ze vroeger hebben gewoond, of tenminste waar het dorpje stond. Ze zijn “internally displaced” zoals dat in VN-vocabulaire heet. Voor hen betekende dat het huis en haard verlaten en ergens anders naartoe vertrekken. We krijgen een man te zien die zijn dochter in geweld heeft verloren, maar niet bitter wil worden. We zien mensen die voelen dat de democratie er niet voor hen is. Een Palestijn die muziek maakt en rapt, maar niet gehoord wordt.

We hebben een ander gezicht van het conflict gezien, namelijk het menselijke gezicht van hen die er dag in dag uit mee worden geconfronteerd. Vanaf een afstand is het makkelijk om achter de staat Israël te gaan staan en daar lovend over te zijn, of juist op de hoogste toon Palestijnse rechten te bepleiten in het algemeen en op niveau van staten. Maar wat conflict en spanningen tussen landen en gebieden met een mens doen zien we te vaak over het hoofd.

Raoul Heertje vertelt ook een deel van zijn eigen verhaal. Zelf Joods en Joods opgevoed met een zionistische visie vertelt hij dat ook hij de mooie verhalen over de staat Israël heeft gehoord. Hij stelde zijn visie bij, naar aanleiding van zijn eigen tijd in Israël en documentaires die hij er over maakte. Raoul besprak ook al een heel duidelijk verschil tussen hem en die andere Palestijnen die hij voor de documentaire sprak. Hij kon namelijk over de hele Westelijke Jordaanoever makkelijker lopen dan de lokale Palestijnen die voor een reis van een paar kilometer ‘tig keer langs een checkpoint moeten.

Raoul besprak ook een waarom onze beelden van Israël en Palestina zijn zoals ze zijn, hoe ze zijn gepolariseerd. Hij had het over ieder die zijn eigen verhaal kent, maar het verhaal van de ander niet, laat staan dat hij dat erkent. Er zitten veel mensen vast in selectief gevormde beelden. Dat zit begrip voor elkaar, en daarmee een goede omgang, in de weg.

Voor mij was dit een interessante avond. Er zijn anekdotes en verhalen gepasseerd die ik nog niet eerder heb gehoord, en er was een goede discussie over hoe wij naar verschillende groepen en mensen kijken in het Israël-Palestina conflict. Daar merk ik van mijzelf ook wel dat ik te makkelijk in een loopgraaf voor één kant spring. Wat ik aan deze avond wel applaudisseer is het menselijke verhaal achter de statistieken en de krantenkoppen, en de blik voorbij conflicten tussen staten en autoriteiten met een focus op mensen. Wat ik wel miste was een iets evenwichtiger beeld richting Israëli’s die ook dag en nacht een paar seconden hebben om naar een bommenkelder te rennen. Daar zitten evengoed enge verhalen in. Maar we leren weer al te goed hoe de menselijke kant van het conflict lijdt. Tot slot beveel ik deze avond aan voor eenieder die hem gemist heeft of wil terugkijken.

Daniël van Holten