ChristenUnie-leider Rouvoet is vandaag precies tien jaar lid van de Tweede Kamer. Dat spoorde mooi met de zogeheten ”vriendendag” die zijn fractie zaterdag belegde in het kamergebouw. ”Vrienden van de fractie”: dat zijn de 5000 donateurs die het mogelijk maken dat de fractiebijstand de komende vier jaar op peil blijft. Ruim 300 van hen waren ingegaan op de uitnodiging zich een dagje te laten fêteren in het hart van de nationale politiek.

 

Maar de eerste die gefêteerd werd -omdat kamerlid Slob de aardige samenloop van gebeurtenissen bij toeval had ontdekt- was Rouvoet zelf. Ten overstaan van al zijn ’vrienden’ werden zijn eigenaardigheden toegelicht door fractiemedewerker Reinier Koppelaar, die woorden liet vallen als „tobberigheid” en „spraakzaamheid” en op de koop toe een geslaagde imitatie ten beste gaf van een ellenlang betoog in enkel bijzinnen.

 

Vervolgens hieven de ChristenUnie-kelen een lied aan van volkszanger Pierre Kartner, beter bekend onder zijn artiestennaam Vader Abraham, uiteraard in een speciale ChristenUnie-bewerking: „Daar bij die kleine partij/ in de Kamer/ daar zijn de mensen nog echt principieel/ zoals André nu al tien volle jaren/ voor ons mag hij nog best tien jaar mee.”

 

Een verraste Rouvoet verklaarde zijn werk nog altijd met veel plezier te doen, al lijdt zijn sociale leven er wel onder. „Maar kijk nou eens hier”, kon hij erbij zeggen, „meer dan 300 vrienden!”

De 5000 CU-vrienden betalen per persoon jaarlijks een bedrag van ten minste 20 euro. Daarmee helpen zij de fractie een gat van 110.000 euro te dichten. Dat gat is ontstaan door het zetelverlies dat de fusiepartij heeft geleden. Iedere fractie krijgt een financiering die is gerelateerd aan het aantal zetels.

 

Een rondje langs de diverse partijen die in 2002 of 2003 zetelverlies leden, leert dat de CU-oplossing uniek is. De overige verliezers hebben de afgelopen jaren hun medewerkersbestand moeten aanpassen aan het beperktere budget. Bij PvdA en D66 moest na het paarse verkiezingsdebacle van 15 mei 2002 een sociaal plan worden opgesteld en vielen gedwongen ontslagen. De VVD kon daar nog net aan ontkomen vanwege een groot natuurlijk verloop en het lichte herstel bij de verkiezingen van 22 januari 2003. De bijna volledig herstelde PvdA nam na die verkiezingen diverse oud-medewerkers opnieuw aan.

 

Bij LPF en GroenLinks was het bezuinigen geblazen na de verkiezingen van begin vorig jaar. De GroenLinks-fractie beperkt de pijn nog enigszins door de kamerleden van hun salaris een bijdrage in de fractiepot te laten storten.

 

De SGP lijkt van alle partijen het minst in verlegenheid gebracht door het zetelverlies van 2002. Een geplande uitbreiding van het aantal medewerkers kon niet doorgaan, maar verder bleef de sterkte behouden. De SGP teert enigszins in op reserves die in het verleden uit voorzorg zijn opgebouwd. Van jaar tot jaar wordt bekeken hoe lang het goed gaat. „Het lijkt erop dat we zo de volgende verkiezingen halen en wie weet hoe de zaak er daarna uitziet”, zegt kamerlid Van der Staaij hoopvol.