De reis naar de Nederlandse Antillen en Aruba nadert langzaam maar zeker het einde. De laatste dagen verblijven we op de Bovenwindse Eilanden, St. Maarten, Saba en St. Eustatius. Dat is zo’n negenhonderd kilometer van Curaçao. Te vergelijken met de afstand van Amsterdam naar Lyon of Praag. Dat had ik me nooit gerealiseerd. De delegatie heeft enige verandering ondergaan. Marianne Thieme (Partij voor de Dieren) en Femke Halsema (GroenLinks) zijn naar Nederland teruggekeerd, Rita Verdonk (Trots op Nederland) heeft zich bij ons gevoegd.
De media op de Antillen volgen ons bezoek nauwgezet. Journalisten werken hier vaak voor verschillenden media tegelijk. Zo kan een cameraman tevens foto’s maken, en een interview afnemen voor televisie én krant. Geen probleem.
Gelukkig gaat de pers niet overal mee naar toe. Op Curaçao ben ik zonder media met een paar collega's een achterstandswijk ingegaan. Alexander Pechtold had dit, met connecties uit de tijd dat hij nog minister was, geregeld. Het bezoek heeft indruk op mij gemaakt. Wat een schrijnende situaties troffen we aan. We hebben een woning bezocht die bewoond werd door drie eenoudergezinnen met kinderen. Er was geen stromend water, en elektriciteit werd illegaal met een lijntje afgetapt van de mast. We hebben gesproken met een circa dertig jaar oude alleenstaande moeder van vijf kinderen. Waarschijnlijk van vijf verschillende vaders. Naar de mens gesproken echt een uitzichtloze situatie. Het aantal eenoudergezinnen op Curaçao is overigens schrikbarend hoog (60 procent). Wat zou het een zegen voor deze samenleving zijn, als aan deze problematiek iets kan worden gedaan. Het beeld van die alleenstaande moeder en haar kinderen zal nog lang op mijn netvlies staan. Gesprekken over staatkundige veranderingen op de eilanden mogen niet in structuur- en competentiediscussies blijven hangen, maar zullen uiteindelijk perspectief moeten bieden voor het welzijn van deze mensen.
Op St. Maarten hebben we in het bijzonder stilgestaan bij de georganiseerde criminaliteit en de rechtshandhaving. Een recent uitgekomen rapport van het Wetenschappelijk Onderzoek en Documentatiecentrum (WCOD) heeft aangetoond dat de situatie op St. Maarten uiterst kritisch is. De kleinschaligheid en het feit dat het eiland in een transitgebied ligt, tussen drugsproducerende en drugsconsumerende landen, zorgen daar onder andere voor. In het kader van de nieuwe staatkundige structuur moet hier nog veel gebeuren. Dat is overigens het algehele beeld dat na deze reis blijft hangen. Ik ben oprecht benieuwd waar we - als het om de Nederlandse Antillen en Aruba gaat - volgend jaar om deze tijd zullen staan.
Met hartelijke groet vanaf de Bovenwindse eilanden, Arie Slob.