“De slechtst denkbare uitkomst van deze informatie”, zei Arie Slob afgelopen woensdag tijdens het Kamerdebat over het informatieproces van Lubbers. Terwijl het land doorgeregeerd wordt door CDA en ChristenUnie, valt de politieke partijen over elkaar heen met welke meerderheid we het nieuwe kabinet gaan vormgeven. En terwijl dit alles de krantenkoppen aanvoert, draait PerspectieF op de achtergrond gewoon door.

Na inmiddels zeven weken als voorzitter kan ik wel stellen dat ik behoorlijk ingewerkt begin te raken. Direct na mijn voordracht halverwege april kwam er een hoop op me af na de interviews in het Nederlands Dagblad, de Sp!ts en Radio 1. Het is gek als je opeens in het middelpunt van de belangstelling lijkt te staan en er elke minuut meerdere reacties binnenstromen via internet. Aan de andere kant is het ook wel weer mooi als je bedenkt dat je boodschap kennelijk een weerklank heeft gevonden en reacties oproept. Positief en negatief, dat hoort er ook bij. In het publieke debat zie je de druk op godsdienstvrijheid steeds meer toenemen. Denk bijvoorbeeld aan de vrijheid van onderwijs, gewetensbezwaarde ambtenaren en het dragen van een kruisje over je uniform onder het mom ‘dat de overheid neutraal moet zijn’. Laten ik voorop stellen dat een neutrale overheid niet bestaat en iedereen vanuit zijn eigen overtuiging, of het nou liberaal, sociaal of christelijk is, naar de wereld kijkt. Daarom laten we ons als PerspectieF niet aan de kant zetten en zullen we vol vuur onze christelijke stem in het debat laten klinken! Dat seculier fundamentalisme, het rücksichtslos aanvallen van alles wat naar christendom ruikt, moet eens afgelopen zijn. Laten we eens kijken naar de positieve bijdrage van christenen aan de samenleving! Waarom zou je dat per se willen aanpakken? Over nodeloze stokpaardjes gesproken…

Maar dan weer terug naar het bestuur van PerspectieF. Wat voor je dan verder zoal uit als voorzitter? De beginperiode stond vooral in het teken van mensen (beter) leren kennen en inlezen in lopende zaken. En inmiddels zijn we bezig een actie op het Flevo Festival voor te bereiden, worden de contouren voor het jaarplan 2011 al zichtbaar en moeten we een conceptbegroting voor het nieuwe jaar produceren. Daarnaast bestaat PerspectieF 10 jaar op 23 september, en dat gaan we vieren! Binnenkort horen jullie daar meer over! En ondertussen heb ik ook wat opiniestukken geschreven en aan enkele debatten deelgenomen. Via de website houd ik jullie ook met regelmaat bij over alle ‘externe’ activiteiten, waar ik namens onze 2000 leden de christelijke stem laat horen!

Een ander punt is een debat dat ik vorige week leidde op het jongerenfestival van de Katholieke Charismatische Vernieuwing (KCV). Veertig jongeren debatteerden enthousiast en vol verve over de stelling of de alcoholleeftijd omhoog moest naar 18, de vraag of levensbeschouwelijke organisaties hun werknemers mogen selecteren op basis van hun persoonlijke levensovertuiging of de stelling dat minderjarige ouders geen kinderen mogen krijgen. Vooral de laatste riep emotionele reacties op van ‘wie zijn wij als mensen om iemand het recht te ontnemen een kind te krijgen?’ tot ‘mensen moeten wel goed voor hun kind kunnen zorgen, en bij zwakzinnigen is dat de vraag’. Aan het eind van de avond vertelde ik de jongeren dat de pijnpunten uit het debat de kern is waar het in de christelijke politiek om draait: het zoeken naar argumenten, op basis van de Bijbel die je als uitgangspunt neemt. En soms is het niet makkelijk overeenstemming te krijgen, ook niet als je met allemaal christenen debatteert. Veel jongeren kwamen achteraf naar me toe met de opmerking dat de ‘christelijke politiek toch wel interessant en belangrijk is’. En als het aan mij ligt gaan we de komende tijd nog veel meer jongeren overtuigen van die relevantie, want de christelijke politiek voegt echt iets toe!