Eén ding is helder: de kiezer heeft duidelijk gemaakt dat het de komende jaren anders moet in haar ogen. De coalitie van PvdA, CDA en ChristenUnie heeft van het eerder ontvangen mandaat van 80 zetels er nog maar 56 over. En nota bene de partij die het kabinet heeft opgeblazen verliest relatief het minste. Hoe is het te verklaren dat de sociaal-democraten in een tijd van economische crisis niet de verantwoordelijkheid nemen om het land te regeren? Job Cohen riep na het mislukken van Paars+ vorige week dat ‘partijen wel over eigen standpunten moeten durven stappen’. Een kabinet in crisistijd laten vallen over Uruzgan is pure partijpolitiek van de PvdA. Maar de kiezer straft ze er niet op af.

Het zetelverlies van de christelijke partijen is opvallend. Niet alleen het CDA ging met twintig zetels achteruit, ook de ChristenUnie kreeg een lichte tik. En ondanks een lichte stemmenwinst van de SGP is het christelijk gehalte van 48 zetels gedaald naar 28. Niet eens meer voldoende om als christelijke partijen een spoeddebat in de Tweede Kamer aan te kunnen vragen.

Als ik om me heen kijk, merk ik dat ook dit jaar velen strategisch stemden. Daarnaast bemerk ik onder veel christenen een laconieke houding om op een christelijke partij te stemmen. Veel christenen zijn gegaan voor de sociale kant van de PvdA, de duurzaamheid van GroenLinks, de economische aanpak van de VVD of de anti-islam propaganda van de PVV.

De vraag is wat de dieperliggende basis is om op een partij te stemmen. Als christen zie ik een duidelijke taak om heel mijn leven naar mijn geloofsovertuiging in te richten en radicaal die keuze te maken. Ook in de politiek. Het is voor mij om die reden moeilijk te bevatten dat sommigen op basis van één positief aspect kiezen voor een seculiere partij die ondertussen veel christelijke normen en waarden onder druk zet. Daarbij zijn ze vaak zeer kritisch op de christelijke partijen, maar een stuk minder kritisch als het gaat om de partij waar ze dan wel op stemmen.
Helaas leven we in een tijd waarin het eigenbelang steeds meer voorop komt te staan, waarin politieke partijen willen toewerken naar een ‘neutrale’ overheid en een ‘neutrale’ samenleving, waar alles dat met geloof te maken heeft achter de voordeur moet blijven. Doorgeschoten liberalisme ontneemt mensen de vrijheid door te stellen dat christelijke organisaties geen eigen personeelsbeleid meer mogen voeren. Waar is de ruimte om als minderheid je eigen mening uit te mogen oefenen?

Daarom is het juist nu belangrijk dat uitgesproken christelijke partijen opkomen voor het christelijke geluid in Nederland. Juist op de terreinen van het bijzonder onderwijs, de beschermwaardigheid van het leven, individualisering en de doordenderende 24-uurseconomie kunnen de christelijke partijen een onderscheidende rol innemen en laten zien hoe zij er vanuit Bijbels principe tegenaan kijken. Maar daar ligt ook voor christenen buiten de politiek een roeping. We komen er niet met beleid alleen, maar we moeten in ons dagelijks leven laten zien wat ons drijft. In onze vriendenkring, bij ons vrijwilligerswerk, in de mantelzorg, op de sportclub en bij wat we verder al niet doen.

‘Jullie zijn het licht van de wereld. Een stad die boven op een berg ligt, kan niet verborgen blijven. Men steekt ook geen lamp aan om hem vervolgens onder een korenmaat weg te zetten, nee, men zet hem op een standaard, zodat hij licht geeft voor ieder die in huis is. Zo moet jullie licht schijnen voor de mensen, opdat ze jullie goede daden zien en eer bewijzen aan jullie Vader in de hemel.’

En met die woorden uit Matteüs 5 wil ik afsluiten. Opdat wij het Licht laten schijnen in onze omgeving, zoals Jezus ons 2000 jaar geleden al meegaf. In die wetenschap mogen we dankbaar zijn voor 28 zetels. De christelijke politiek leeft!

Deze column is geschreven door Robert Heij (voorzitter PerspectieF) en verscheen op 2 juli 2010 in het Christelijk Weekblad.