De mooiste hondenbaan

woensdag 13 maart 2002 17:01

Acht jaar ben ik het nu. Lid van de Tweede Kamer, bedoel ik dus. En ja: ik ben voor een derde termijn beschikbaar voor de lijst. Waarom eigenlijk? Tja, die vraag heb ik mezelf natuurlijk ook gesteld, toen de selectiecommissie mij benaderde. En eerlijk gezegd: ook sindsdien stel ik mezelf die vraag nog met een zekere regelmaat. Niet dat ik het antwoord niet weet. Maar gewoon: om mezelf scherp voor ogen te blijven stellen wat mij zo aanspreekt in deze baan. Of liever: dit ambt. Want zo zie ik het Kamerlidmaatschap.

Acht jaar ben ik het nu. Lid van de Tweede Kamer, bedoel ik dus. En ja: ik ben voor een derde termijn beschikbaar voor de lijst. Waarom eigenlijk? Tja, die vraag heb ik mezelf natuurlijk ook gesteld, toen de selectiecommissie mij benaderde. En eerlijk gezegd: ook sindsdien stel ik mezelf die vraag nog met een zekere regelmaat. Niet dat ik het antwoord niet weet. Maar gewoon: om mezelf scherp voor ogen te blijven stellen wat mij zo aanspreekt in deze baan. Of liever: dit ambt. Want zo zie ik het Kamerlidmaatschap.

Het ging deze keer wat anders dan de vorige twee keren. Indertijd kwam ik op de lijst van de RPF (Reformatorische Politieke Federatie), de partij waar ik in 1985 lid van werd en waar ik tal van functies bekleed heb: van lokale lijsttrekker in 1986 (jawel, meteen al!) tot kandidaat voor het Europees Parlement, van schrijver van verschillende verkiezingsprogramma's tot directeur van het wetenschappelijk instituut, en van fractiemedewerker in de Tweede Kamer tot – inderdaad – lid van die Kamer.
Mooie baan, prachtig ambt. Zwaar ook, zeker. Oftewel: de mooiste hondenbaan die er bestaat.

En toen kwam de ChristenUnie.
Voor mij zo ongeveer het hoogtepunt van mijn partijpolitieke loopbaan. RPF en GPV vonden elkaar. Eindelijk! De samenstelling van de kandidatenlijst voor de Kamerverkiezingen van 2002 vond 'getrapt' plaats: eerst een RPF-lijst en een GPV-lijst, die later ineengeschoven werden. Met als resultaat: een kanjer van een lijsttrekker (Kars Veling), een man met inhoud en uitstraling, wie ons motto 'Duidelijk. Eerlijk. Echt.' op het lijf geschreven is. Op plaats twee van de lijst de snelle stemmentrekker van de RPF in 1994 en 1998, Leen van Dijke en de derde plaats werd ingeruimd voor ondergetekende. Eervol!
De peilingen beloven ons maar liefst zeven zetels. Dat zijn er twee meer dan nu. Op nummer zeven staat 'onze' Tineke Huizinga. Wat zou het geweldig zijn als zij als eerste vrouw voor een kleine christelijke partij in de Kamer komt!
Bovendien: 'paars' is uit, op, klaar, fini. Het is tijd voor iets heel nieuws, iets echt anders.

De ChristenUnie is een opgewekt tegendraadse partij. Consistent in z'n opvattingen en betrouwbaar in z'n optreden. De uitdaging is om deze mooie hondenbaan op een aansprekende wijze inhoud te geven. Als partij midden in de samenleving, op basis van ons tegendraadse programma en gericht op het welzijn van alle burgers.

'k Heb er weer zin in!

Andre Rouvoet

Onderstaand artikel is gepubliceerd op www.writersblock.net
Labels
André Rouvoet
In de media

« Terug

Reacties op 'De mooiste hondenbaan'

Geen berichten gevonden

Log in om te kunnen reageren op nieuwsberichten.