Mevrouw Wiegman-van Meppelen Scheppink (ChristenUnie) vindt dat het voorschrijven van geneesmiddelen tot het domein van de medici behoort en dat de politiek zich daar niet mee moet bemoeien, maar dat de politiek wel kaders moet stellen voor de verstrekking van geneesmiddelen. Hierbij is het van belang dat patiënten geneesmiddelen op een veilige manier gebruiken en dat er gegevens worden uitgewisseld tussen arts en apotheker met het oog op de veiligheid bij medicatie. Wat vindt de minister van het voorstel van de Koninklijke Nederlandse Maatschappij ter bevordering der Pharmacie (KNMP) om dit te bewerkstelligen met een algemeen verbindend voorschrift?

De fractie van de ChristenUnie stemt niet in met de criteria voor de indeling van zelfzorgmiddelen die in de ministeriële regeling zijn opgenomen; ze zijn vaag en de categorieën zijn onvoldoende afgebakend. Het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG) krijgt hierdoor veel ruimte bij het beoordelen van de veiligheid van geneesmiddelen. Bovendien heeft mevrouw Wiegman de indruk dat de uitgangspunten die het CBG hanteert, niet door de beroepsgroepen van medici en apothekers worden onderschreven; die vinden dat er bij het hanteren van de aangegeven criteria wel degelijk sprake is van een risico voor de patiënt. Is de minister van plan om de regeling aan te passen of wil hij andere maatregelen nemen om de situatie te verbeteren?

Mevrouw Wiegman vindt dat kostenbeheersing een wel erg overheersende rol speelt in het preferentiebeleid, zij vindt dat de kwaliteit van de zorg niet ondergeschikt mag worden gemaakt aan de prijs daarvan en dat het uitgangspunt zou moeten zijn, kostenbeheersing te bewerkstelligen door dure medicijnen te vervangen door goedkopere, merkloze varianten met een vergelijkbare kwaliteit. Als een preferent middel op grond van zorginhoudelijke overwegingen niet kan worden toegepast, zou een patiënt zonder bijbetaling met een ander middel behandeld moeten kunnen worden. De kostenbeheersingseffecten vallen tot nu toe tegen en de minister gaat wel erg gemakkelijk voorbij aan de kritiek van verschillende partijen op het preferentiebeleid. Wil hij hier alsnog op ingaan en is hij voornemens om het preferentiebeleid uit te breiden?

Is de minister het eens met de kritiek dat de bekostigingssystematiek voor dure geneesmiddelen een negatief effect op de kwaliteit van de zorgverlening heeft? Hij gaat hierover nog in gesprek met de NFK, maar zou het niet goed zijn om hierbij ook de Nederlandse vereniging van ziekenhuizen (NVZ) te betrekken, die stelt dat er geen partijen uit het veld bij de evaluatie betrokken zijn en dat de toepassing van het substitutiecriterium geen recht doet aan medische behandelingen? Mevrouw Wiegman voelt wel iets voor het advies van de NVZ om de bekostiging zodanig te wijzigen dat dure geneesmiddelen voor 100% worden vergoed terwijl de prikkels om de doelmatigheid, de transparantie en de kwaliteit te verbeteren behouden blijven. Wat vindt de minister van de concrete maatregelen die de NVZ oppert?

Nadere gedachtewisseling
Mevrouw Wiegman-van Meppelen Scheppink (ChristenUnie) is het met de minister eens dat de ministeriële regeling op papier zou moeten werken, maar zij vraagt zich wel af waarom er dan zoveel reacties uit het veld komen waaruit de verwachting naar voren komt dat de regeling niet zal werken.

Bron: ongecorrigeerd stenogram