De ChristenUnie heeft altijd gesteld dat de samenwerking binnen en de uitbreiding van de EU niet eindeloos kunnen doorgaan. Het Nederlandse ‘nee’ tijdens het referendum over de zogenoemde Europese Grondwet op 1 juni 2005 heeft dat bevestigd: de Nederlandse burgers ervaren de Europese samenwerking en uitbreiding als een voortdenderende trein die niet te stoppen is. De Europese samenwerking moet een zaak van leiders én burgers te zijn; er moeten grenzen worden gesteld aan zowel de samenwerking als de uitbreiding. De komende jaren moeten worden benut om na te denken over het politieke einddoel van de EU. Tegen de achtergrond van het ‘nee’ tegen de Europese Grondwet dient Nederland actief bij te dragen aan de ontwikkeling van een visie op de toekomst van de Europese samenwerking. Zowel op Europees niveau als naar haar eigen burgers toe is het van belang dat de Nederlandse regering duidelijk maakt wat voor Unie zij voor ogen heeft.
Wat de ChristenUnie betreft, is het einddoel van de Europese Unie grotendeels bereikt. De Unie dient veel meer te zijn gericht op versterking van de nationale lidstaten dan op verdere verdieping van de Europese samenwerking. Er is een tijd geweest van bouwen en uitbreiden, nu breekt een periode aan van beheren en bewaren. Invoering van de huidige of een nieuwe Europese Grondwet is onnodig en ongewenst. Wel dient een herziening van de Verdragen plaats te vinden gericht op het efficiënter, transparanter en democratischer maken van de bestaande samenwerking binnen een EU van 25 en meer lidstaten.

Betere controle
Het is belangrijk dat het Nederlandse parlement betere controle uitoefent op de Nederlandse regeringsvertegenwoordigers in de Raad van Ministers en de Europese Raad, en dat de positie en betrokkenheid van het parlement in de totstandkoming van het Nederlandse Europabeleid wordt versterkt.

Grenzen aan Europa
Behalve aan de samenwerking moeten ook grenzen worden gesteld aan de uitbreiding van de EU. Ook de uitbreiding met nieuwe lidstaten blijkt in de praktijk een onomkeerbaar proces, of de Europese burgers deze uitbreiding nu willen of niet. Het starten van toetredingsonderhandelingen met Turkije, ondanks de brede weerstand daartegen, laat dat zien.
Kroatie en Macedonië zijn vooralsnog de laatste landen die in aanmerking komen om op termijn in de EU te worden opgenomen. De EU heeft nu tijd nodig om de laatste uitbreiding in 2004 met de Tien van Laken (plus in 2007 Roemenie en Bulgarije) te verwerken en naar een nieuw intern evenwicht te zoeken en middelpuntvliedende krachten tegen te gaan. Bestaande afspraken zoals met Roemenië en Bulgarije moeten worden nagekomen, maar verder worden voorlopig geen nieuwe lidstaten toegelaten en geen kandidaat-lidmaatschappen verleend. De EU past bij landen, waarmee de toetredingsonderhandelingen zijn of worden aangevangen, de Kopenhagencriteria strikt toe. Concrete toetredingsdata worden niet genoemd.

De ChristenUnie vindt dat willekeur bij de uitbreiding moet worden voorkomen en dat er daarom een principiële discussie moet plaatsvinden over de geografische grenzen van Europa. De ChristenUnie vindt dat landen als Oekraïne, Moldavië en Wit-Rusland het lidmaatschap van de EU op principiële gronden niet kan worden geweigerd, omdat deze landen onmiskenbaar Europees zijn. Tegelijkertijd moet de EU eerst in eigen huis orde op zaken stellen voordat nieuwe uitbreidingstrajecten kunnen worden ingegaan. De ChristenUnie vindt daarom dat Kroatië en Macedonië vooralsnog de laatste landen zijn die wanneer zij aan de criteria voldoen in aanmerking komen om tot de EU toe te treden. De EU heeft voorlopig tijd nodig om de laatste uitbreiding in 2004 met de tien nieuwe lidstaten (plus in 2007 Roemenië en Bulgarije) te verwerken. Bestaande afspraken moeten worden nagekomen, maar verder worden er voorlopig geen nieuwe lidstaten toegelaten of kandidaat-lidmaatschappen verleend.

De ChristenUnie wil verder een ‘rode kaart’-procedure introduceren, waardoor de nationale parlementen van tenminste negen lidstaten de bevoegdheid krijgen om een voorstel van de Europese Commissie af te wijzen. Dit gaat dus een stapje verder dan de zogenaamde ‘gele kaart’-procedure die in de Europese Grondwet was opgenomen. De 'rode kaart'-procedure was een belangrijk onderwerp in het spoeddebat over de Europese grondwet.

1 juni congres toekomst Europa
Waar willen we naar toe met Europa? Een belangrijke vraag sinds de grondwet in twee lidstaten is afgewezen. Het ‘nee’ klonk duidelijk maar wat willen we dan wel? Hoe groot moet de Europese Unie worden; waar moet de EU zich mee bezig houden en waarmee niet; wat voor verdrag moet de EU krijgen?
De eurofractie ChristenUnie-SGP organiseert op 1 juni een congres in het Hotel New York te Rotterdam. Hier zullen we discussiëren over de toekomst van ons continent. Dit gebeurt aan de hand van de brochure ‘Verder zien, Uitzicht op een nieuw Europees verdrag’. In deze brochure geeft de fractie een helder en constructief antwoord op hoe we nu verder moeten met Europa. Na de presentatie volgt er een debat over Europa. Het congres vindt ’s ochtends plaats van 9.00 – 12.00 uur. Aansluitend is er een lunch.

U kunt hier bij zijn!
Om in aanmerking te komen voor kaarten, kunt u zich voor 29 mei opgeven via secretariaat@eurofractie.nl. Onder vermelding van uw naam, adres, beroep of studie. Er is een beperkt aantal kaarten beschikbaar dus wacht niet te lang.



Bron:
Verkiezingsprogramma 2006
Europadebat.nl