Dinsdag 24 mei diende onze fractie een motie in waarin we het college vroegen het onderzoek op te pakken. Deze motie werd door een meerderheid van de raad ondersteund. Het rapport zal in november 2016 worden aangeboden. Lees verder

In hoofdstuk 1 van ons verkiezingsprogramma, dat door onze leden is vastgesteld, lezen we het volgende:
“We zijn voorstander om de reeds gerealiseerde ambtelijke fusie en bestuurlijke samenwerking met Ommen om te zetten in een fusie van de twee gemeenten tot een nieuwe krachtige gemeente. Een gemeente met ca. 77.000 inwoners en een omvang van 490 km2.
Bij de standpuntbepaling hebben we gekeken naar:
• de kwaliteit van de dienstverlening;
• de kracht van het bestuur;
• de efficiëntie;
• de regionale economie in NO-Overijssel;
• het bezuinigingsmodel.”

In het collegeprogramma “behoedzaam vooruit” dat in april 2014 door de fracties van CDA, CU en PvdA werd ondertekend valt te lezen: “De voor- en nadelen van een bestuurlijke fusie met Ommen en de haalbaarheid daarvan worden binnen twee jaar onderzocht.”

U kent ons als een fractie die zich aan haar woord houdt. We willen waarmaken wat we in ons verkiezingsprogramma hebben beloofd. Vandaar dat we ons in de gemeenteraad van Hardenberg sterk hebben gemaakt voor uitvoering van dit onderzoek in de komende maanden. De door ons ingediende motie is door de raad breed aangenomen.

Lees hieronder de toespraak die fractievoorzitter, Wim Boersma, in de raad heeft gehouden:

Bijdrage fractie ChristenUnie – Wim Boersma
gemeenteraad 24 mei 2016 agendapunt 6: Plan van Aanpak bestuurlijk Manifest

Willen we echt samen?

Is dat niet de vraag die vanavond centraal staat. Echt samen is met visie vanuit wederzijds vertrouwen het beste zoeken voor de beide gemeentes en deze regio.

Echt samen – hoe bereiken we dat?

In het plan van aanpak worden heldere uitspraken gedaan.

We lezen dat:
• de kwaliteit van de dienstverlening van de gemeenten Ommen en Hardenberg moet worden vergroot;
• de kosten moeten worden verlaagd;
• de kwetsbaarheid van de afzonderlijke organisaties moet worden verkleind;
• de gemeenten samen moeten optrekken om elkaar te versterken;
• er een krachtige vitale regio ontstaat door intensieve strategische-inhoudelijke samenwerking;
• inwoners, instellingen en bedrijven verwachten dat er een eenduidig beleid, los van gemeentegrenzen, ontstaat.

De beide colleges geven klip en klaar aan dat het zo niet verder kan:
• de kwaliteit moet beter;
• de kosten moeten omlaag;
• de kwetsbaarheid verkleind;
• er moet een vitale regio ontstaan;
• en de inwoners willen een eenduidig beleid.

Deze zaken vragen om actie en de vraag moet beantwoord worden hoe deze punten bereikt kunnen worden.

Bereiken we dit door wat te gaan samenwerken als colleges met een ondergeschikte rol voor de beide raden of om nu echt samen een plan te gaan maken voor samenwerking.

De zin dat een mogelijke gemeentelijke herindeling een zaak is van de politiek, geeft aan dat de beide colleges wel nagedacht hebben over verdergaande vormen van samenwerkingen, maar besluitvorming daarvan overlaten aan de politiek.

De fractie van de ChristenUnie pakt deze handschoen op en neemt haar verantwoordelijkheid om te laten onderzoeken of er betere opties zijn om de net genoemde doelen te bereiken.

Laat ik ze nog een keer noemen:
• betere kwaliteit;
• lagere kosten;
• versterking van elkaar;
• verkleining van de kwetsbaarheid;
• de vorming van een sterke regio;
• en de wens van de inwoners voor een eenduidig beleid.

Het college en de meerderheid van deze raad kunnen niet tegen een onderzoek naar de voor- en nadelen van een gemeentelijke herindeling zijn. Partijen spraken met elkaar in 2014 bij de coalitieonderhandelingen af dat we binnen twee jaar na het aantreden van dit college een onderzoek opstarten naar de voor-en nadelen van een gemeentelijk samengaan.
Veel partijen zaten om de onderhandelingstafel en hebben met dit voorstel ingestemd of in iedere geval zich er niet tegen uitgesproken.

Terug naar de vraag: willen we echt samen?

De fractie van de ChristenUnie is onder de indruk van de reacties uit de gemeenteraad van Ommen. Mogelijk is er wel een wens om samen te werken, maar over een onderzoek naar voor- en nadelen van verdergaande samenwerking mag niet gesproken worden.

Dit roept de vraag op: willen we wel echt samenwerken?

Twee jaar geleden spraken we bij de coalitieonderhandelingen ook af de effecten te gaan meten van onze besluiten. De fractie van de ChristenUnie vraagt de portefeuillehouder in februari 2018 de effecten van het plan van aanpak van het bestuurlijk manifest in beeld te brengen. We hopen dat de effecten significant zijn, maar twijfelen daar op dit moment wel aan

Immers: willen we wel samenwerken?

De fractie van de ChristenUnie is van mening dat de tijd van isolatie en zelfzorg achter ons moeten laten en met de blik op de toekomst, vanuit visie, moeten kijken hoe we het Vechtdal gebied kunnen versterken. Dus niet alleen kijken naar Hardenberg, maar nadrukkelijk kijken naar de positie van deze regio waarvan we deel uit maken.

We kijken over onze gemeentegrenzen heen.

We denken dat de intensieve strategisch-inhoudelijke samenwerking die voor ogen is onvoldoende zal bijdragen aan een vitale en krachtige regio.

Het is niet ondenkbaar dat onze opvolgers over enkele jaren ons verwijten dat we niet tot daden zijn overgegaan.

Omdat we het bestuurlijk manifest en het daarbij horende plan van aanpak een stapje in de goede richting vinden, zullen we voorstemmen, maar met nadruk vragen we op korte termijn het onderzoek naar nauwe samenwerking op te starten.
Om dit te bereiken leggen we de raad een motie voor waarvan het dictum luidt:

Draagt het College op om:
• Een onderzoek te starten naar
 de voor- en nadelen,
 financiële gevolgen,
 bestuurlijke draagkracht,
 kwaliteit van de dienstverlening bij een samengaan van de gemeenten Ommen en Hardenberg.
Dit afgezet tegen:
 de kwetsbaarheid van de huidige situatie,
 de kwaliteit van de dienstverlening,
 de kosten,
 de complexiteit,
 de organisatiestructuur op dit moment.
• Eind november 2016 het rapport, waarin de uitkomsten van het onderzoek zijn beschreven, aan te bieden aan de gemeenteraad.

Tenslotte: we lonken niet naar Ommen en willen Ommen niet annexeren. Verre van dat.

We willen, nu beide gemeenten gezond zijn, onderzoeken wat het beste voor deze regio is.
En als de gemeenteraad van Ommen zich te vuur en te zwaard zelfs tegen een onderzoek blijft verzetten, rest er maar een vraag:

Willen we echt samenwerken?