Het is 15 oktober 2002.
We kijken met velen naar de uitvaart van prins Claus en luisteren naar de woorden van Huub Oosterhuis.

Huub Oosterhuis spreekt over Prins Claus als de vreemdeling in ons midden. Over de opdracht dat we  elkaar zullen respecteren en menswaardig bejegenen.
Hij spreekt  over de liefde voor de mens die naast je is;
liefde niet bedoeld als een warm gevoel, maar als praktische solidariteit:
dat je een ander mens niet laat stikken, barsten, verhongeren, martelen, verdwijnen.
Heb lief de vreemdeling die gelijkwaardig is aan jou, een mens zoals jij.

Prins Claus wist als geen ander hoe een vreemdeling zich voelt, omdat hij zichzelf een vreemdeling heeft gevoeld – 10 jaar in Tanganyika, 3 jaar bij familie aan de Oostzee, op een Duitse kostschool in  Afrika, op de ambassade in de Dominicaanse Republiek en in Ivoorkust. En de eerste jaren in Nederland.  Door veel mensen niet echt welkom geheten vanwege zijn Duitse nationaliteit.

Iedere partij in deze raad neemt een standpunt in op basis van de eigen achtergrond, eigen wereldbeeld, eigen overtuiging.

Als fractie van de ChristenUnie zeggen we het Huub Oosterhuis na.
Heb lief de vreemdeling die gelijkwaardig is aan jou, een mens zoals jij.

Vanuit onze achtergrond zeggen we ja op de vraag of we bereid zijn vluchtelingen binnen onze gemeentegrens op te vangen en we hopen dat velen, groepen, kerken, maatschappelijke organisaties en individuen bereid zijn hierin te participeren.

Oog voor de vreemdeling maar niet minder voor de inwoners van onze gemeente en met name de mensen die in en rond Slagharen wonen. De fractie van de ChristenUnie spreekt  waardering uit voor de plaatselijke bevolking die zich betrokken toont en op een waardige manier standpunten en zorgen heeft verwoord.
Waardering ook dat er diverse overlegmomenten zijn belegd en is toegezegd dat het college in gesprek zal blijven met de plaatselijke bevolking.

De bevolking van Slagharen heeft in de diverse inspraakmomenten een aantal voorwaarden op tafel gelegd. College en COA hebben toezeggingen gedaan, waardoor – voor zover wij het in beeld hebben -  de acceptatiegraad is verhoogd.

Bij ongewijzigd beleid vanuit de rijksoverheid – kan Slagharen ieder jaar voor 22.500 euro plannen maken voor investeringen die ten goede komen aan de sociale samenhang en 45.000 euro voor zichtbaar toezicht en handhaving. We roepen alle participanten op met elkaar in contact te blijven  om deze gelden zo goed en verantwoord mogelijk te besteden.

Een landelijke trend tekent zich af dat in dorpen en kernen het aantal winkels terugloopt. Soms uitlopend in het scenario dat er geen school of winkel meer in het dorp overblijft. Wellicht geeft de komst van 500 nieuwe Slagharenaren de plaatselijke economie een impuls die alle bewoners ten goede komt.

We vragen het College met de lokale banken in gesprek te gaan om de mogelijkheden te onderzoeken voor de plaatsing van een tweede pinautomaat op het terrein of in de nabijheid van het AZC. Wellicht is er een bank die  - vanuit het oogpunt van sociale betrokkenheid en binding met de plaatselijke bevolking -  dit mogelijk maakt.

We  verzoeken het College met klem zich in te spannen voor meer en betere verbindingen van het openbaar vervoer van en naar Slagharen – om de 500 bewoners van het AZC de mogelijkheid te bieden zich te verplaatsen.

Met de wetenschap van toen hebben we bezuinigd op de subsidie voor de stichting Vluchtelingenwerk. Bij de vaststelling van het bezuinigingsplan “De toekomst tegemoet” had ons de vraag van het COA  - om het AZC in Slagharen te vestigen  - nog niet bereikt. Laten we er met elkaar voor waken dat het vluchtelingenwerk in onze gemeente niet zo ver wordt afgebouwd dat in 2016 te weinig expertise voorhanden is om vluchtelingen met raad en daad bij te staan.

Ons grootste punt van zorg is de opvang en het verlenen van onderdak aan uitgeprocedeerde asielzoekers. Hoe we het ook wenden of keren: als het recht zijn loop heeft gehad en de procedures correct zijn doorlopen, kan besloten worden dat een vluchteling geen status krijgt. Sommige vluchtelingen gaan terug naar het land van herkomst, maar er zijn ook vluchtelingen die niet terug kunnen of niet terug durven. We hopen dat er Hardenbergers zijn die in ontferming zich over deze mensen bekommeren en we samen  voorkomen dat er tentenkampen worden opgericht.

Prins Claus is zich langzaam maar zeker in Nederland thuis gaan voelen, omdat steeds mee mensen hem gingen waarderen – niet om zijn afkomst, maar om wie hij was.
De fractie van de ChristenUnie hoopt dat de vreemdelingen die in onze gemeente onderdak vinden , zich welkom voelen – niet om wat maar om wie ze zijn.