Kinderen hebben het er ook vaak moeilijk mee om iets van henzelf te delen met een ander. Natuurlijk is het leuk als de hele familie op je verjaardag komt, maar toch zeker niet zonder cadeautjes? En als je tien snoepjes hebt gekregen, zijn die toch van jou zelf?

Niet alleen kinderen hebben last van dergelijk gedrag, ook in de politiek struikelt men over het delen. Bijvoorbeeld de SP en PVV: ‘het is toch absurd dat wij meer betalen aan Europa dan we terugkrijgen?’ en de VVD: ‘het ontwikkelingshulpbeleid van de afgelopen decennia is geen succes (lees: Nederland heeft er te weinig aan gehad), dus het budget voor ontwikkelingssamenwerking moet omlaag!’ Het delen van welvaart is zo makkelijk nog niet, als diezelfde welvaart de basis vormt van hoe gelukkig je bent.

Rendabel
Het Internationaal Monetair Fonds bracht in januari 2012 naar buiten dat Nederland op de negende plaats staat van rijkste landen ter wereld (op basis van het Bruto Nationaal Product per hoofd van de bevolking). Natuurlijk heel tof voor ons, maar waarom kijken we zo weinig naar de top-10 minst welvarende landen? Waarom moet overal waarbij wij iets geven er minstens zoveel (en liefst meer) terugkomen als tegenprestatie en is het anders niet rendabel?

Kijkend naar alle luxe die wij consumeren, mogen wij ons ook wel eens afvragen hoe rendabel ons eigen consumptiegedrag is. Welvaart is niet alleen fijn om van te genieten, het geeft je ook de verantwoordelijkheid om belangeloos om te zien naar anderen die het minder hebben. Ons probleem is echter dat wij niet meer belangeloos kunnen geven als dat ten koste gaat van onze eigen welvaart, en daarmee ons geluk. Maar maakt geven niet pas echt gelukkig?

Deze column verscheen op dinsdag 19 juni 2012 in het Friesch Dagblad. Robert Heij schreef sinds januari 2011 een vaste maandelijkse column voor het Friesch Dagblad. Vanaf juli 2012 neemt voorzitter Maarten van Ooijen dit stokje van hem over.