De provinciale statenverkiezingen op 2 maart zijn ook een referendum over het kabinetsbeleid. De Statenleden kiezen naderhand immers de Eerste Kamer. En daar heeft het kabinet ook een meerderheid nodig om zijn beleid te kunnen voortzetten. Dit beleid is op veel punten onrechtvaardig. Het legt de rekening van de crisis grotendeels bij mensen die het al niet makkelijk hebben: bijstandsmoeders, arbeidsongeschikte jongeren, zorgleerlingen en de armste mensen van deze wereld. Bankdirecteuren en villabezitters hoeven daarentegen weinig van dit kabinet te vrezen. Het kabinet wil dat de overheid snijdt in eigen vlees en de overheid weer terugbrengen bij haar kerntaken. Het snijden in bureaucratie en overbodige overheidskosten is prima. Maar een kerntaak van de overheid is dat ze er moet zijn voor de zwakkeren in de samenleving en de wereld. Dat heeft dit kabinet niet begrepen!

Daarnaast probeert dit kabinet onder druk van de PVV op het gebied van asiel en migratie zoveel mogelijk mensen uit Nederland weg te pesten. CDA-minister Leers strijkt niet de hand over zijn hart bij schrijnende gevallen, zoals het meisje Sahar, omdat hij anders een probleem heeft met Wilders. Daarnaast worden vreemdelingen die geen verblijfsvergunning hebben gekregen, als criminelen behandeld. Zelfs mensen en kerken die deze vreemdelingen helpen worden strafbaar! Zoals voormalig CDA-minister Hirsch Ballin op het CDA-congres over regeringsdeelname al zei over het gedoogakkoord: “Er staan dingen in die geen problemen aanpakken, maar mensen”.

stabiliteit

Het kabinet Rutte/ Verhagen heeft een meerderheid in de Tweede Kamer van één zetel. Met de drie zeer kritische CDA-kamerleden en de in opspraak geraakte PVV’ers is dit onmogelijk stabiel te noemen. Dit land heeft stabiliteit nodig in deze tijd waarin de nodige crises moeten worden aangepakt. Een meerderheidskabinet verdient dan de voorkeur. Het is mogelijk met een minderheidskabinet, maar niet met deze gedoogpartner. De PVV blijft populistisch roepen vanaf de zijlijn zonder ergens verantwoordelijkheid voor te nemen. Dat zien we heel duidelijk als het kabinet steun nodig heeft van een meerderheid om de euro overeind te houden. En ook in het debat over de missie naar Kunduz, die Wilders een lachwekkende missie noemde. Het CDA en de VVD geven de PVV de kans om weg te komen met haar intolerante geschreeuw zonder dat ze ergens verantwoordelijkheid voor hoeft te dragen.

De ChristenUnie is een partij die wel haar verantwoordelijkheid neemt. Ze is niet uit op de val van het kabinet, zoals de linkse partijen. Wanneer de huidige coalitie geen meerderheid haalt in de Eerste Kamer hoeft dat niet het einde van het kabinet te betekenen. CDA en VVD dreigen ten onrechte met Belgische toestanden als zij samen met de PVV geen meerderheid krijgen. Dit is chantage van de kiezer. Het kabinetsbeleid kan prima bijgesteld worden. Desnoods sluiten CDA en VVD in de Tweede Kamer een nieuw akkoord met partners die wel bijdragen aan een rechtvaardig beleid en aan stabiliteit in dit land.

Het is tijd voor een andere koers. Naar een land waarin ruimte is voor naastenliefde en barmhartigheid. Naar een stabiele regering die Nederland nodig heeft om de verschillende crises op een rechtvaardige manier te lijf te gaan.

Dit artikel is geschreven door Niels Rijke (bestuurslid bij PerspectieF) en verscheen op zaterdag 19 februari in het Nederlands Dagblad.