Het liefdesliedje met de titel “You don’t know what you got until its gone” komt bij mij op. Je realiseert je de waarde van iets vaak pas als je het niet meer hebt. Zelf heb ik ooit in Afrika een paar maanden op alleen rijst en maïs geleefd. Oh, wat had ik zin in wat zoets. Weer terug in Nederland ben ik weer gewent aan de luxe. Eigenlijk zijn we gewoon verwent. Het recht om mee te bepalen wat er in Nederland gebeurt laten we gewoon aan onze neus voorbij gaan.

Waarom was die lage opkomst ook al weer een probleem? Stemmen is toch graag of niet? Toch gaat dat niet helemaal op. In Nederland heerst veel onvrede. Vaak is niet duidelijk waartegen of waarvoor. Gewoon onvrede. Mensen plaatsen de oplossing voor de onvrede vaak buiten zichzelf. “Ik kan er toch niets aan doen.” Tegelijkertijd laten ze de enige echte mogelijkheid om bij te dragen liggen, namelijk door te stemmen op een partij die er wel iets aan kan doen. Een lage opkomst draagt dus bij aan een verdere verzuring van de maatschappij.

Zeker bij de gemeenteraadsverkiezingen kan 1 stem hét verschil maken. Ik ben zelf kandidaat voor de ChristenUnie. Vier jaar geleden hadden we echt op het randje een tweede zetel. Nu kunnen we veel meer betekenen, bijvoorbeeld door jonge meisjes die gedwongen worden in de prostitutie te gaan te helpen.

Het argument dat jou stem er toch niet toe doet is echt onzin. Wat als Nelson Mandela thuis was blijven zitten met het idee dat hij toch niets kon doen aan de apartheid in Zuid Afrika, of Martin Luther King lekker op bank was blijven zeuren over de onderdrukking van gekleurde mensen in de VS. Of nog dichter bij huis; wat als alle christenen zouden verzuimen naar de stembus te gaan. Dan zou bijvoorbeeld Youth for Christ nergens meer jeugdwerk mogen doen. Kortom, ga stemmen en verander je eigen wereld.

In België hebben ze het medicijn tegen de lage opkomst uitgevonden: stemplicht. Iedereen die niet de moeite neemt om een stem uit te brengen loopt het risico een fikse boete te krijgen. Effectief is de oplossing wel, maar of het uiteindelijk goed is als er niet gemotiveerde mensen naar de stembus gaan vraag ik mij af. Dwingen is niet de oplossing. Aantrekkelijk maken werkt veel beter. Terug naar Afghanistan: ik stel voor om eens een delegatie Afghanen naar Nederland te halen. Die kunnen ons nog eens echt wat leren over het voorrecht van stemmen.

IJmert Muilwijk is voorzitter van PerspectieF en kandidaat gemeenteraadslid (nr. 2) voor de ChristenUnie in Utrecht