De actie 'Stop de Porno' van het christelijke digitale magazine Ebate heeft behalve positieve ook veel negatieve reacties - en zelfs een tegenactie - uitgelokt. In onderstaand artikel reageren twee Ebate-redacteuren op de kritiek.

door Karla Derks en Bert Heuvelman

Op 14 juli startte de redactie van Ebate, christelijk politiek e-zine, de handtekeningenactie 'Stop de Porno!'. Naast heel veel positieve reacties en een groot aantal ondertekenaars, zijn er ook veel negatieve reacties.

Hoewel er al in de eerste week een onofficiële tegenactie ontstond met de titel 'Start de porno', bereikte het onfatsoen van tegenstanders van de petitie in de laatste weken een dieptepunt. Pornoster Kim Holland opende via de domeinnaam christenunie.tv een seksdatingsite. Met behulp van pornografisch materiaal, verbaal geweld en een harde inbreuk op de rechten en naam van de ChristenUnie werden vooral frustraties geuit en kwam men aan degelijke argumenten niet toe.

Inmiddels vraagt Kim Holland op deze site om de nuance, hoewel op haar site de nuance ver te zoeken is. Ze vraagt wat Ebate onder het begrip porno verstaat. Die vraag wordt vaker gesteld en de titel van de actie 'Stop de Porno!' roept daarbij blijkbaar veel weerstand op. Hoewel het niet de bedoeling is in een soort definitiekwestie te verzanden - daar gaat de actie niet om - is Van Dale er toch heel duidelijk over. In de nieuwste uitgave wordt pornografie omschreven als 'betrekking hebbend op literatuur, film, enz. met een sterke nadruk op seksualiteit, bedoeld om iemand erotisch te prikkelen'. Een 'blootblad' als Playboy en Actueel kunnen volgens deze definitie zeker onder de actie geschaard worden. Ze leggen namelijk eveneens een sterke nadruk op seksualiteit en hebben de bedoeling om iemand erotisch te prikkelen. Deze bladen zijn nagenoeg maatschappelijk aanvaard, maar misschien is dat juist typerend voor de manier waarop de samenleving omgaat met seksualiteit.

Vrijheid
Met de actie heeft Ebate geprobeerd een concreet punt aan te reiken in de normen- en waardendiscussie. Discussiepunten zijn bijvoorbeeld: Hoe gaan we om met de waardigheid van het menselijk lichaam? Hoe gaan we in de publieke ruimte met seksualiteit om, in een samenleving waarin abortussen en seksueel overdraagbare aandoeningen, zoals HIV, chlamydia en gonorroe, explosief toenemen? Welke plaats nemen onze kinderen in, als het gaat om de seksuele voorlichting? Hoe ver reikt de seksuele vrijheid van de een en waar begint de vrijheid van de ander?

Vrijheid. Een woord dat tot nu toe centraal gestaan heeft in de discussie die 'Stop de porno' ontketende. Mensen moeten zelf de vrijheid hebben, wanneer zij behoefte voelen aan pornografie en overdadig bloot, is een veelgehoord argument. Die vrijheid dreigt aangetast te worden wanneer de overheid zich zou gaan bemoeien met het uitstallen van pornografie en overdadig bloot. De actie 'Stop de porno' wordt verweten een nieuwe vertrutting en taboesfeer te creëren, hypocriet te zijn, mensen van hun vrijheid te beroven door van alles te verbieden en dat ze terug naar de jaren vijftig wil. Een ander argument is: 'maar we leven nu toch in 2003, dit hoort er toch gewoon bij?'

Direct inbreuk
Iedereen zal de volgende voorbeelden herkennen: op een gemiddelde emailaccount kun je op een gegeven moment vele tientallen zogenoemde SPAM-mailtjes per week van sekssites verwachten, vijftig procent van de kinderen onder de 12 jaar krijgt emailtjes van sekssites en wordt op die manier geconfronteerd met harde porno. Een directe inbreuk op de vrijheid om kinderen op te voeden volgens de eigen seksuele moraal. In kiosken liggen de schapen vol met pornografische en erotische bladen. Vaak vlak naast de kassa, want deze blaadjes worden het meest gejat. In gewone reclames op televisie worden Groningse worstjes, maaltijdsauzen en shampoos, zaken die niets met seks te maken hebben, met seks verkocht. Dat is niet normaal meer. Seks is niet langer een uiting van liefde, maar een product van de commercie, dat overal, altijd en op elke manier verkrijgbaar is.

Dat is onze ergernis; wij willen niet dat iedereen voortdurend met platte porno en onnodig bloot geconfronteerd word! Veel mensen zitten daar helemaal niet op te wachten en volgens gegevens van de Stichting Nationale Preventie en Informatie Bureau Seksverslaving (NPIBS) is het zelfs zeer schadelijk om voortdurend met platte porno geconfronteerd te worden. Vijf tot zes procent van de Nederlanders zit, volgens gegevens van de NPIBS, in de gevarenzone om seksverslaafd te raken. Honderdduizenden mensen in Nederland zijn intussen verslaafd aan internetseks.

Ebate heeft niet de illusie dat pornografie zou kunnen worden uitgebannen. Waar de actie om draait, is dat je tegenwoordig in de publieke sfeer niet meer om pornografie en overdadig bloot heen kunt. En met elkaar moeten we het er over hebben of dat wel wenselijk is. In plaats van te suggereren dat er een taboe wordt gecreëerd, wordt er een taboe opgeheven door de maatschappelijke omgang met pornografie en seksualiteit eens uit de sfeer van vanzelfsprekendheid te halen. Er is geen sprake van hypocrisie, een stopwoord wanneer het om christenen gaat, maar eerder van een oprechte ergernis dat seksuele gevoelens gebruikt worden voor economisch gewin.

Nationaal debat
De actie is zeker geslaagd in het tweede doel: een nationaal debat. Typ de woorden 'porno op tv' in op Google en je vindt vele tientallen websites waar over de handtekeningenactie 'Stop de Porno!' en pornografie op tv en in winkels wordt gechat en gediscussieerd. Opvallend is dat velen pornografie als zodanig niet zouden willen verbieden, maar de openbare etalering daarvan wel. Zelfs het pornobedrijf Kim Holland pleit voor een fatsoenlijk aanbod van pornografie, dus buiten de publieke ruimte. Overheid en ondernemers dragen verantwoordelijkheid voor die publieke ruimte. De overheid mag en moet dus ook grenzen stellen aan wat acceptabel is.

De auteurs zijn redacteuren van Ebate en initiatiefnemers van de digitale handtekeningenactie 'Stop de Porno!'.

Bron: Nederlands Dagblad