Ik heb nu een hele berg informatie in m'n hoofd, maar wat heeft dat voor zin. Nu is het een kwestie van het uitdragen van de de boodschap. Wat was nu ook al weer het het probleem? Verdwijnt dat Amazonewoud nu echt als we niet oppassen? En zijn er eigenlijk wel alternatieven? En zo ja, wat moeten wij daarmee hier in Nederland?

Gelukkig heb ik op de meeste vragen antwoorden gekregen. Nu is het de kunst om dat ook bij het grote publiek tussen de oren te krijgen; ja er is een probleem, en ja, er zijn oplossingen.

Voorlopig zal dit mijn laatste blog zijn over Brazilie. Op naar andere politieke issues. Hieronder staat een van de artikelen die is geschreven over mijn ervaringen.

--------------Artikel Ublad----------------
Studenten als ambassadeurs van het klimaat

China en India zijn booming. Maar ook elders proberen landen zich te ontworstelen aan de armoede. Hoe zorg je ervoor dat al die economische ontwikkeling niet leidt tot een nog groter klimaatprobleem? UU-studenten IJmert Muilwijk en Suzanne Maas gingen deze zomer op studiereis naar Zuid-Amerika. "Waren we allemaal maar indianen."

'De longen van de aarde? De longen van Brazilië zul je bedoelen'. De westerse kritiek op de voortschrijdende ontbossing van de Amazonewouden leidt terplekke tot heel wat cynisme, ondervonden IJmert Muilwijk en Suzanne Maas afgelopen zomer. De twee brachten met vijf andere klimaatambassadeurs van ontwikkelingsorganisatie ICCO en tv-ster Victoria Koblenko twee weken in het gebied door. "De mensen daar ergeren zich vaak aan de westerse hypocrisie", zegt studente Milieuwetenschappen Suzanne (22). "Maar denk maar niet dat de ontbossing hen koud laat. Eén van de meest treffende uitspraken die ik hoorde was: 'people are not knocking down the forest because they're evil'. Dat is eigenlijk een heel hoopgevende quote. Masterstudent Sustainable Development IJmert (24): "Het is geen onwil, het is onmacht." 

Suzanne en IJmert werden deze zomer op het strand van Noordwijk door minister Koenders geïnstalleerd als ambassadeurs van het ICCO-programma Fair Climate. Het uitgangspunt daarvan is dat klimaatverandering moet worden tegengegaan, zonder de economische ontwikkeling van landen te beperken. Volgens IJmert heeft ICCO daarmee het grootste dilemma van deze tijd te pakken. "Niemand wil landen het recht ontzeggen zich te ontwikkelen. Maar als ze dat op dezelfde manier doen als wij dat de afgelopen eeuwen in het westen hebben gedaan, hebben we vier planeten nodig. Zelf raakte ik echt doordrongen van die directe link tussen de twee grote thema's armoede en milieu, toen ik werkte voor een kleine ontwikkelingsorganisatie in Malawi. Voor de productie van cashewnoten werden ook veel bomen gekapt."

Tijdens de studiereis naar Brazilië stonden de twee studenten aan de rand van nog nasmeulende percelen en zagen ze vanuit de lucht de scherpe scheiding tussen kale bouwgrond en de overgebleven bossen. "Een heel triest gezicht", aldus Suzanne. "Voor de verbouw van soja is het kennelijk goedkoper om een nieuw stuk bos af te branden, dan om een braakliggend terrein in gebruik te nemen. Nederland zou zich daar als grote soja-importeur ook voor verantwoordelijk moeten voelen."

Maar daarnaast waren er ook hoopgevende beelden, bijvoorbeeld op het gebied van de agro-bosbouw. "Als boeren in hun levensonderhoud kunnen voorzien door vruchten en oliën te verkopen, dan heeft het bos zijn waarde als het er nog staat. En niet als het weg is", zegt IJmert.

Inspirerend vond hij het bezoek aan een indianenreservaat, waarbij onder meer gesproken werd over milieuvriendelijke energiebronnen voor de bevolking. "Wij hebben het steeds over duurzame ontwikkeling, maar zij kennen dat in feite al eeuwen. Niet meer nemen dan nodig. En als je een keer te veel neemt, geef je het terug. Daar heb je echt een 'economie van het genoeg'. Dat bezoek heeft mij ondersteunt in de manier waarop ik zelf graag in het leven sta." Glimlachend: "Eigenlijk zouden we allemaal indianen moeten zijn."

De alternatieven voor grootschalige houtkap zullen de zeven klimaatambassadeurs binnenkort ter sprake brengen tijdens een 'terugkoppeling' met minister Koenders. Dan zullen ze ook hameren op de westerse plicht tot het betalen van compensatie. IJmert: "Je zou kunnen stellen dat elke wereldburger een maximale hoeveelheid CO-uitstoot heeft. Wij zitten daar in de westerse wereld flink boven. Als wij vinden dat elke wereldburger het recht heeft op eenzelfde welvaartsniveau, dan zijn wij verplicht milieuvriendelijke productiemethoden in de ontwikkelingslanden te financieren. Dat is bovendien in ons eigen belang. Doen we het niet, dan gaat het ongelooflijk mis."

Na de inwerkperiode en de studiereis naar Brazilië, begint nu voor de twee studenten het grote werk. Ze zullen voorlichting geven over de problematiek en milieusparende alternatieven promoten. Suzanne en IJmert spreken daarvoor elk hun eigen netwerk aan. "Ik zal me vooral richten op studenten", zegt Suzanne. "Bijvoorbeeld van mijn studievereniging Storm. Verder ben ik betrokken bij het universitaire milieuplatform MUS en heb ik contacten bij de landelijke studentenorganisatie voor duurzame ontwikkeling LHUMP. Ook zal ik colleges gaan geven over dit onderwerp bij ontwikkelingsgeografie."

IJmert richt zijn pijlen op de politiek. "Ik ben landelijk voorzitter van de jongeren van de ChristenUnie. Daardoor heb ik ook wat lijntjes lopen met leden van de Tweede Kamer. Als er een debat is dat gaat over armoedebestrijding en milieu, dan probeer ik onze punten naar voren te brengen. En dan willen ze eigenlijk altijd wel even naar je luisteren.