En discussieren mochten ze, de RPF'ers, die het als een politieke missie beschouwen het Koninkrijk van God, dat niet van deze wereld is, toch hier op aarde te zoeken. Ze waren gekomen uit Katwijk en Rotterdam, de Veluwe en Alblasserwaard. Niet in groten getale, want het is niet alle dagen EO-landdag. Zo'n vijftig blije gezichten bij elkaar. De Agnietenkapel is ook maar piepklein en die was vol.  Een jongen in het zwart deelde snoepgoedhartjes uit. 'De RPF-jongeren zijn grappiger, leuker en gezelliger dan je denkt', las ik in een brochure en dat klopt. Ook in het gebed werd gevraagd om een leuke avond en een goede sfeer.

En zo gebeurde. Hartstocht was grappig en gezellig. De Theo's Three zorgden voor beschaafde muziek en Vincenza La Porta, voorlichtster van Youth for Christ en dochter van een Italiaans katholieke vader en Nederlands hervormde moeder, bleek een begenadigd gespreksleidster. Zij weet nog niet op welke partij zij zal stemmen. En zo strooide zij wat peper over de RPF'ers die zich als 'leerlingen van Christus het zout der aarde, de smaakmakers', mogen noemen. 'Geen taboes,' zei Vincenza hoopvol, en leden van het cabaret Decima schoten haar te hulp met provocerende opmerkingen over asielzoekers, vluchtelingen en hulp aan de ontwikkelingslanden. Maar wees gerust. Als Jan Pronk bij zijn eigen club wordt gewipt, is hij bij de heel sociaal voelende en milieuvriendelijke RPF 'hartstikke welkom'. Maar dan mag hij Arafat nooit meer omhelzen, want de RPF staat pal achter het godswonder Israel.

En een jointje mag hij ook niet roken. De verrassend snel groeiende RPF veracht het karakterloos gedogen. Maar, vroeg een meisje dat werkte in een afkick-kliniek, hoever mag je iemand beknotten in zijn vrijheid? 'Geef het RPF-alternatief. De christelijke boodschap. Je moet bij het hart beginnen. Als het goed zit met je hart, ga je goed zorgen voor je lichaam', antwoordde een jongen. Vincenza vroeg Kamerlid en chocomeldrinker Andre Rouvoet, bekend van de commissie-Van Traa, voor te lezen uit de verkiezingsbrochure Recht en Gerechtigheid: 'Het zinloos geweld grijpt om zich heen. De slachtoffers zijn onschuldig. Bang. Beschadigd. En gefrustreerd. De daders zijn alweer op vrije voeten. Vormfouten. Cellentekort. Lage straffen. Het zijn vandalen. Voetbalsupporters. En vaders. Ze breken in. Verkrachten. Vernielen. Moorden. Het zijn heren met witte boorden. Ze wassen wit. Plegen fraude. Verbijstering alom.'

'Dat is toch spelen op de onderbuik', huiverde Vincenza. Die vraag had Rouvoet niet verwacht. Hij herstelde zich snel. Het geweld op straat nam angstaanjagend toe, het doodtrappen van Meindert Tjoelker was niet de schuld van paars, maar paars was te tolerant. Te veel symptoombestrijding. 'De RPF had als eerste gesproken over normen en waarden. Ik vind dat de overheid mag opleggen wat kan en mag. Dan noemt men ons maar zedenmeesters.'

'Dat klinkt mooi en christelijk', riep iemand uit de zaal. 'Maar hoe verander je de normen en waarden?' 'Ga met de samenleving in discussie. Voer een goed gezinsbeleid. Verhoog de kinderbijslag. Voorkom dat beide ouders moeten werken. Premier Kok heeft zijn iedeologische veren afgeschud. Tegen Adriaan van Dis zei hij te dromen van meer gemeenschapszin en van normen en waarden. De RPF voegt de daad bij de droom van Kok. Hij droomt ons verhaal.' Er volgde poppenkast en cabaret. Een grap over partijleider Leen van Dijke en de flikkers bracht doodse stilte. Niet alle taboes werden geslecht.

Ik raakte aan de praat met een jongen uit het midden van het land. Zijn ouders, zei hij, waren atheist. Hij was een bekeerling. Hij leefde voor de RPF en het christendom. Jammer, dat Van Dijke homo's zondaars had genoemd, maar het was zijn recht de bijbel zo uit te leggen. 'De bijbel vraagt barmhartigheid.'De jongen keek mij aan en zei plotseling: 'Ik heb een vriend. Een vaste vriend. Wij willen gaan samenwonen. Niemand in de partij weet het. Ik denk dat ik de RPF moet verlaten. Dat vind ik heel erg.'

Bron: De Volkskrant,  8 april 1998