Juist nu komen we als samenleving weer tot het besef dat we de maatschappij in de eerste plaats moeten inrichten om het leven te beschermen en te verzorgen. Dat is onze primaire verantwoordelijkheid. Daar staat of valt alles bij.

De les die PerspectieF wil onthouden is dat het gevecht voor dat leven altijd gevoerd moet worden, ongeacht wiens leven het betreft, ongeacht hoe oud, arm of kwetsbaar iemand is. Wij willen staan voor een samenleving waarin het leven heilig is, en niet wordt gereduceerd tot een optie. Dat houdt niet enkel in dat het bestaan van leven beschermd moet worden, maar ook dat de kwaliteit van dat leven gewaarborgd moet worden. In antwoord op eenzaamheid, wanhoop, angst of depressie wordt duidelijk in hoeverre een samenleving haar burgers echt ziet staan. Dan wordt echt duidelijk of we bereid zijn te allen tijde te kiezen voor de strijd voor een beter leven, een leven waar iedereen trots op is om deel in te hebben, of dat we de dood als oppermachtig erkennen en een route naar de uitgang faciliteren. Het ‘voltooid leven’ voorstel van D66 wil aansturen op die laatste optie. Hoe goed bedoeld de intenties daarachter ook kunnen zijn, daarmee geeft men de meest essentiële taak van de samenleving op. Wat ons betreft kan de mens niet overzien wanneer een leven voltooid is. De mens kan slechts de strijd opgeven om ‘volwaardig leven’ voor iedereen te willen verzorgen. Die koers willen wij niet accepteren.

PerspectieF ziet graag dat we binnen het leven aan de wensen van mensen tegemoet komen. Juist de coronatijd leert ons dat onze samenleving soms drastisch aangepast moet worden, en dat dat ook kan als we daar met ons allen voor willen werken. Het KNMG en de Commissie-Van Wijngaarden wijzen er ook op: de wens voor de dood is vaak veranderlijk en kan in veel gevallen worden weggenomen bij verbeterde leefomstandigheden. Laten we dan zorgen voor een samenleving die er volledig voor strijd om mensen weer de behoefte aan leven terug te geven. Laten we de zorg weer de capaciteit en slagkracht verschaffen om zonder zichzelf voorbij te lopen de kwaliteit te kunnen blijven leveren die ook ouderen en zieken in staat stelt nadrukkelijk onderdeel uit te maken van de maatschappij. Laten we mensen in kwetsbare economische posities zo goed mogelijk ondersteunen, zodat ook zij beseffen er niet alleen voor te staan. En laten we als politiek het signaal afgeven dat ieder leven ertoe doet, wat de omstandigheden ook zijn. Door dat signaal weten mensen in welke samenleving zij zich bevinden: een samenleving die geen mens ooit opgeeft. Want onze opdracht als mensen om voor het leven te zorgen, is nooit voltooid. Daar zou wat ons betreft altijd de aandacht van de samenleving en de overheid naar uit moeten gaan.

In onze strijd voor het leven kan geen plaats zijn voor een ‘voltooid leven’-wet. Daarom zijn wij tegen het voorstel van D66. Laten we werken aan echte oplossingen, binnen het leven. Alleen dan dragen we als samenleving echt bij aan het voltooien van ons bestaan hier op aarde.