Rachel Camerik

Hoe is de man-vrouwverdeling binnen jullie gemeenteraad georganiseerd?

De man-vrouwverdeling binnen onze gemeenteraad is ongeveer twee derde man en een derde vrouw. Hierin is wel een duidelijke verdeling zichtbaar qua portefeuille, het valt namelijk op dat in elke fractie de vrouwen verantwoordelijk zijn voor de sociale portefeuille. Als ons stadsbestuur alleen maar uit mannen zou bestaan, dan zou de sociale portefeuille misschien wel minder op de agenda staan. Maar dat is wel heel theoretisch, want je kunt het niet alleen maar langs de lijn man-vrouw leggen. Je hebt ook een lijn jong-oud, ervaren-minder ervaren en een lijn qua karakters zoals visionair-conservatief.

Hoe kijk jij aan tegen het belang van diversiteit in een bestuur?

Ik denk dat het als groep belangrijk is dat je ook je eigen oppositie creëert. Je hebt het nodig om aan elkaar te wrijven, want wat ik geleerd heb is dat door wrijving zowel warmte als glans ontstaan. Door de discussie met elkaar aan te gaan, kom je tot betere besluiten. Ik hoop dat we in de samenleving ook meer naast elkaar kunnen gaan staan en er energie in steken om de ander zijn manier van denken te leren kennen en te begrijpen. Dat is wel een investering waard wat betreft diversiteit, vind ik.

Afgelopen maandag hebben we een nieuwe wethouder geïnstalleerd en hebben we eindelijk na vijf, zes jaar weer een vrouw in het college. Ik zou weleens een tijdje een vlieg op de muur in hun vergadering willen zijn, want ik ben echt benieuwd wat dat doet met de dynamiek. Mannen onder elkaar is toch echt wel wat anders dan wanneer er een vrouw tussen zit. Het is voor beide kanten wennen, maar ik denk wel dat het daar ook beter van gaat worden.

De ChristenUnie heeft tegen het vrouwenquotum gestemd. Wat vind jij hiervan?

Ik denk dat bedrijven dom zijn als ze niet een gemêleerd gezelschap hebben. Maar als je daar als vrouw verplicht zit tussen allemaal mannen, dan worden beide partijen niet blij. Ik denk dat ik er daarom ook tegen ben. Ik vind dat je er als bedrijf goed over na moet denken wat voor kwaliteiten je nodig hebt en van daaruit moet werven. Je ziet soms in besturen dat er allemaal dezelfde soort types bij elkaar gezocht worden. Dan heb je of allemaal mensen die heel erg van boekhouden en cijfers houden, of juist allemaal enthousiastelingen, mensen met grote dromen, en niemand die het kan uitvoeren. Je hebt daarin een mix nodig.

Ik ben me er het afgelopen jaar wel meer bewust van geworden hoe er naar je gekeken wordt als vrouw, omdat ik weer de politiek in gestapt ben. De vorige keer dat ik in de raad zat dacht ik dat het kwam doordat mensen mij zagen als ‘jonkie’. Wat ik nu vooral merk is dat vrouwen en mannen anders communiceren. Ik vind het belangrijk om bij mezelf na te gaan of mijn communicatie aansluit bij het doel dat ik wil bereiken. En ja, je merkt soms wel dat er anders op je gereageerd wordt dan op je mannelijke collega’s, maar wanneer dat gebeurt probeer ik voor mezelf te analyseren of dat afhangt van mijn persoonlijkheid of van mijn vrouw zijn.

Kan je een voorbeeld geven van hoe er anders op je gereageerd is?

Toen ik in de RPF-jongeren zat, was de RPF wel redelijk fifty-fifty qua leden, maar bestond de GPV- jongeren met name uit mannen. Een keer hadden we een vergadering en ging ik gekleed in een afritsbroek, met wilde haren en een rugtas. De GPV zat die vergadering voor en alles wat ik zei werd bestempeld als onzin. De keer daarna heb ik een pak aangetrokken, m’n haar strak opgestoken, m’n rode GPV lippenstift opgedaan en ben ik met mijn attaché koffer naar de vergadering gegaan. Daar aangekomen kwam diezelfde man naar me toe en vroeg of hij naast me mocht zitten. Alles wat ik zei was ja en amen. Dat is wel het moment geweest dat ik me er heel bewust van werd dat kleding, houding en al dat soort dingen wat doen in de politiek en dat het dus goed is om daarover na te denken wanneer je iets wil bereiken.

Ook is het een keer voorgekomen dat een man zijn hand onder het tafelkleed op mijn been legde. Ik heb toen zijn hand weggeschoven, omdat ik dit niet wilde. Dit zijn dingen die meer impact hebben op onderlinge relaties dan je op dat moment in de gaten heb. Pas later realiseerde ik me dat dit incident er drie jaar lang voor heeft gezorgd dat we geen fijne samenwerking met elkaar hadden. Dat dit gebeurde zat hem wel in dat ik een vrouw ben, want bij een mannelijke collega zou hij dat niet doen. Gelukkig wordt er de laatste jaren wel makkelijker over dit soort dingen gesproken, het is namelijk echt niet oké en dat vindt iedereen in de samenleving ook.

Wat zou de ChristenUnie kunnen doen om de vrouwelijke participatie in de politiek te stimuleren?

Wat ik wel een leuke uitdaging zou vinden is dat de ChristenUnie weer een vrouwennetwerk krijgt. We hebben dit een tijdje gehad, maar ik zie het eigenlijk niet meer. Als een vrouw bijvoorbeeld als raadslid begint, is het wel fijn om een maatje te hebben, misschien juist wel in een andere plaats, waar je mee kunt sparren. Het is fijn om zo nu en dan is even met een andere vrouw te praten om je hart te delen, maar ook dingen te bespreken als ‘hoe doe je dat nu met je huishouden’. Want ondanks dat we zeggen dat dat fiftyfifty verdeeld moet worden, is het gewoon niet zo. Die verantwoordelijkheid blijft toch wel een beetje bij ons liggen. Dus dan is het fijn dat je elkaar daarin aanmoedigt en bemoedigt, dat we ook als vrouwen de verantwoordelijkheid zien om een andere vrouw die net begint te ondersteunen. Ik zie dat ook wel als mijn persoonlijke missie, als ik jonge vrouwen zie die wat willen, dan neem ik hen op sleeptouw of ik bel zo nu en dan om te vragen hoe het gaat. En zo heb ik weer iemand waar ik zaken mee kan bespreken als ik ergens tegenaanloop, die nog weer langer in de politiek zit en die meer functies heeft gehad. Dat is gewoon fijn en heb je ook echt nodig denk ik. Want als je iemand hebt die wil, dan moet je ook zorgen dat diegene blijft en niet na twee of vier jaar afhaakt.

CDA heeft het wel perfect voor elkaar, zij hebben hun vrouwennetwerk zelfs op provinciaal niveau geregeld en komen eens in de zoveel tijd bij elkaar. Ik denk dat het goed zou zijn om juist als vrouwen te zorgen dat, op het moment dat iemand die ambitie heeft om raadslid te worden of om nog een stap verder te zetten, dat je elkaar daarin aanmoedigt.