Meer dan acht weken zijn inmiddels verstreken sinds de start van de permanente kerkdienst in de Bethelkapel in Den Haag. Met het voortdurend in stand houden van gebeden, de lofzang en meditaties kan worden voorkomen dat de familie Tamrazyan wordt uitgezet. Over het inzetten van kerkasiel voor in Nederland gewortelde kinderen wordt verschillend gedacht. Hoewel bezwaren begrijpelijk zijn, verdient deze uiterste noodgreep onze hartelijke steun.

De van oorsprong Armeense familie Tamrazyan, van wie oudste dochter Hayarpi het gezicht in de media is, verblijft sinds 2010 in Nederland. Ondanks dat de rechter in de asielprocedure het gezin tot tweemaal toe in het gelijk stelde, is de overheid daartegen in beroep gegaan. Uiteindelijk oordeelde de Raad van State dat het gezin geen recht op een verblijfsvergunning heeft. Omdat de kinderen inmiddels langer dan vijf jaar in Nederland verbleven, zouden ze in aanmerking komen voor een kinderpardon. Echter wordt het meewerkcriterium dermate streng toegepast, dat bijna geen kind in aanmerking komt voor het kinderpardon. En ook de hoop op barmhartig handelen van de Staatssecretaris blijkt nog altijd ijdel.

Het doel en karakter van de permanente kerkdienst in Den Haag is niet – zoals door sommigen wordt gedacht – activistisch gekleurd. Integendeel: op waardige wijze staan Woord en gebed centraal. Er wordt gebeden voor vertrouwen, medemenselijkheid, wijsheid en verdraagzaamheid. Het Bijbelse geluid van recht, barmhartigheid en gastvrijheid voor de vreemdeling wordt pijnlijk, maar ook concreet zichtbaar in de Bethelkapel in Den Haag.

In de boeken van Mozes wordt herhaaldelijk gewezen op recht en barmhartigheid voor de vreemdeling, die regelmatig in één adem met de Israëliet genoemd. Illustratief voor deze inclusiviteit is het vierde gebod van uit de Tien Geboden: De zevende dag (…) mag u niet werken. Dat geldt voor u, (…) en ook voor vreemdelingen die bij u in de stad wonen (Exodus 20:10). Bovendien heeft de vreemdeling het recht als burger onder het volk Israël te verblijven en met liefde en recht behandeld te worden, want jullie zijn zelf vreemdelingen geweest in Egypte. (Leviticus 19:33-34).

Ook in het Nieuwe Testament staan aanduidingen die expliciet wijzen op recht en barmhartigheid voor de vreemdeling. Juist in deze periode rond Kerst zet de Bijbelse geschiedenis ons stil bij barmhartigheid in een onbarmhartige wereld vol onrecht. Primair gaat Kerst om de komst van Christus naar de aarde om zich uit liefde te geven voor de redding van een verloren wereld. Maar vervolgens kunnen we ook lering trekken uit de kerstgeschiedenis als het gaat om recht en barmhartigheid voor vreemdelingen. Zoekend naar asiel is zelfs in de herberg geen verblijf vergund voor Jozef en Maria. Jaren later is het Jezus zelf die in een toespraak over het laatste oordeel wijst op het gastvrij onthalen van vreemdelingen. Voor zover u dit voor een van deze geringste broeders van Mij gedaan hebt, hebt u dat voor Mij gedaan (Mattheus 25:40).

Recht en barmhartigheid voor de vreemdeling wordt dus op talloze plekken in de Bijbel verkondigt. Ook is wetenschappelijk aangetoond dat met het verstrijken van de jaren kinderen in Nederland geworteld raken, de onzekerheid toeneemt en uitzetting de ontwikkeling van kinderen beschadigt. Als de overheid verzaakt recht en barmhartigheid toe te passen, is het aan de kerk om het beroep op liefde en gastvrijheid met de daad te tonen.

Inmiddels zijn meer dan acht weken verstreken sinds de start van de permanente kerkdienst in de Bethelkapel in Den Haag. Bijna is het Kerstfeest. Voor even zitten de kerken in Nederland écht vol. Op talloze plekken klinkt het aloude Kerstverhaal: uit liefde en barmhartigheid kwam Jezus naar een wereld vol onrecht en liefdeloosheid. Hoe mooi zou het zijn als deze kernboodschap van het Evangelie vergezeld wordt met gebed. Gebed om wijsheid voor de overheid. En gebed om een einde aan de onzekere situatie voor in Nederland gewortelde kinderen die dreigen te worden uitgezet. Zodat overal in Nederland het geluid van recht en barmhartigheid hoorbaar is.