Duurt en geloof

Duurt was in zijn jeugd als een goed gereformeerde jongen opgevoed en kon goed antwoord geven op de vraag: wie is Jezus? Maar op de Alpha-cursus, die hij in zijn studententijd volgde, werd de vraag gesteld: wie is Jezus voor jou? ‘En daar kon ik niets mee,’ vertelt Duurt. 'Toen kwam ik erachter dat het geloof dus niet alleen een wereldvisie is, maar dat het persoonlijk is. Het gaat om een relatie met een betrokken God. Het werkt echt bevrijdend om er zo naar te kijken, en ik kreeg het verlangen om dat anderen te vertellen, want mij was het nooit zo geleerd.’ 

Nadat hij zijn studie Bestuurskunde had afgerond en begonnen was met een studie Bedrijfskunde, besloot Duurt dan ook dat hij predikant wilde worden en ging hij theologie studeren. Na die studie werd hij dominee in de Gereformeerde Kerk vrijgemaakt in Houten. Duurt merkt op dat in de kerk in het algemeen nog veel gesprek wordt gewijd aan ‘mega-randzaken’. Bijvoorbeeld over vrouwen in het ambt. Duurt: ‘Het is mij om het even of vrouwen wel of niet ambtsdrager mogen heten, dat boeit mij niet zo, omdat ik geloof dat de kerk is geroepen voor de wereld. Aan de wezenlijke vraag wordt vaak voorbij gegaan: wie zijn we als kerk en dragen wij het evangelie eigenlijk wel uit? We zouden het gesprek moeten voeren over hoe wij als gemeente nu uiting geven aan het evangelie door de keuze die wij maken in of wij wel of niet vrouwen in het ambt willen.’ 

Het leven van giften

Na vijf jaar predikant te zijn geweest, is Duurt Vonck nu directeur bij Agapè. Agapè is een organisatie met als missie dat iedere Nederlander het evangelie van Jezus te horen krijgt. Dat doet Agapè door methoden en manieren te ontwikkelen voor kerken en christenen en die uit te oefenen om daarmee 'nog-niet-christenen' te bereiken, bijvoorbeeld met Athletes in Action.

Van medewerkers die bij Agapè werken wordt verwacht dat zij mensen uit hun netwerk betrekken bij hun werk. Dat houdt in dat je mensen vraagt om gebed, financiële middelen en ondersteuning. Alle inkomsten van Agapè bestaan dus uit giften. ‘Dat je hier naast je specifieke taak ook een soort fondswerver bent, heeft als voordeel dat je betrokkenheid vergroot. Het roepingsaspect speelt daar ook echt in mee. Je gaat dus niet zomaar bij Agapè werken omdat je een baantje nodig hebt. Het is echt een les in afhankelijkheid.’

‘Het gebed over geld in het Bijbelboek Spreuken past hier heel mooi bij. Daar staat: Geef me niet te weinig, dat ik zou moeten stelen en geef me niet te veel, dat ik op mezelf zou gaan vertrouwen. Dat is de eerste les die je leert als je hier gaat werken. Je stelt namelijk in overleg je salaris vast. Het tweede is dat je merkt dat God voorziet. Je wordt je bewust dat God geeft en dat jij aan het werk bent voor zijn Koninkrijk.’ 

Geven uit blijdschap

Agapè zou dus niet bestaan zonder de giften die zij ontvangt. Duurt neemt echter niet iedere gift gedachteloos aan: ‘Sommige mensen geven vanuit een schuldgevoel of vanwege het feit dat je gewoon iemand kent bij Agapè. Dat is juist niet hoe ‘geven’ wat mij betreft bedoeld is. Paulus heeft het in één van zijn brieven over ‘geven’: als je geeft, doe het vanuit je hart op een blijmoedige manier en dank God er voor. De relatie is dus veel belangrijker dan het bedrag. De ervaring is dat ik soms een gesprek in ga en dat ik van tevoren echt hoop dat mensen mij gaan supporten, maar dat ik het gesprek uit ga en denk: het boeit me helemaal niets of diegene mij nou wel of niet geld gaat geven. Dat klinkt heel heilig, maar dat werkt echt zo.’ 

‘Het helpt ook echt om te bedenken dat alles wat je hebt en alles wat je krijgt van God is. In het Koninkrijk van God is iedereen immers rentmeester en is dus niks van jou en alles van God. Geld wordt dan gelijk een minder grote issue. Daarin mag je als christen ook kijken naar wat je ontvangen hebt. Jij hebt een hart voor de politiek of je bent goed in spreken? Dat is toch prachtig! Dat heb je ontvangen van God en ga er maar van uit dat hij dat niet voor niets heeft gegeven. Daarmee is je toekomst nog niet ingekleurd, maar je mag er ruimte aan geven. Sommige mensen hebben misschien wel meer talent, maar daar hoef je helemaal niet jaloers op te zijn. Dat betekent namelijk dat je verantwoordelijkheid ook alleen maar groter is.’ 

Door:

Martijn Tel en Dico Baars