Het is niet de eerste keer dat de ChristenUnie wijst op de kansen en gevaren van chips. In 2004 wees Arie Slob het kabinet op positieve en negatieve kanten van de uiteenlopende toepassingsmogelijkheden. De minister van Binnenlandse Zaken liet toen weten dat het kabinet bezig is met een standpuntbepaling – inclusief een beoordeling van eventuele juridische beperkingen. De ChristenUnie wilde daar niet op wachten en heeft zelf onderzoek gedaan naar de techniek en de toepassingen van RFID. 

 

De ChristenUnie wil het debat op een zorgvuldige manier voeren. Arie Slob: “RFID is een techniek, die een heleboel uiteenlopende toepassingsmogelijkheden faciliteert. Het is niet de bedoeling om een debat over de techniek te voeren, maar over de toepassingen”. Het bedrijfsleven gebruikt RFID om logistieke processen efficiënter te laten verlopen. De ChristenUnie onderkent de voordelen daarvan. Maar er zijn ook toepassingen waar de partij vragen bij stelt, zoals een aantal commerciële toepassingen: “Als ik een portemonnee koop, waarin op een onzichtbare manier een tag is verwerkt, registreert de taglezer bij de ingang van de supermarkt hoe vaak ik boodschappen doe. En bij de kassa kunnen de gegevens van mijn portemonnee nog eens gekoppeld worden aan mijn betaalgegevens en mijn klantenkaart. Tja…, dan ben ik geen anonieme bezoeker meer”. Een andere toepassing van RFID gaat nog verder. In de Baja Beach Club in Rotterdam kunnen klanten de Baja VIP Chip laten implanteren. Dat is een onderhuidse creditcard, die de chiphouder extra privileges biedt. De Nederlandse overheid experimenteert met paspoorten met RFID, die biometrische gegevens van de eigenaar bevatten.

 

 

Notitie Kans en gevaar RFID-chip mei 2005